Mehmet Yunus Aytek 2 Şiirleri - Şair Meh ...

Çaresiz, edilgen bir boşlukta kalan
Soğuk rüzgârın hüzün dolu nefesini alıp ta
Yüreğe korkunun düştüğü tan vakti
Zamansız bir geleceğin özlemini yaşayanlar arasında

Sivrilip yükselmeden alçalan hayatların

Boşuna değil bu şehri
Habersizce terk edişim
Ayrılık denen zehri
Yüreğime zerk edişim

Yanarken aşkın nârına

Bir hüzzam bin hasret bir aksi seda
Yürekte sönmez bir kordu gidişin
Bir eyvah bin hüsran bir sessiz veda
Son nefes anıydı zordu gidişin

Bir abdal kıssası bir gönül demi

Kara bir tren feryat figan gidiyor
El sallamalarını yüklemiş sırtına
Sevgiden adım adım koparmış sarılmaları
Bu kaçışlar kaçış değil kalleşçe gidişler

Acı bir ses ile haykırıyor kara tren şehrin dışında

Aşkımdan armağan her satırı sana
Maziyi yeniden yaşatsın sana
Nasıl sevdiğimi anlatsın sana
Sana sitemim var her bir sözümde

Bu gece dokunsalar ağlayacağım

Geldiğim gibi gidiyorum sessizce hayatından
Suçlusu ne sen ne de bu yalan dünya
Her şeyin tek suçlusu benim
Son kez senden af diliyorum gözbebeklerimdeki gözyaşlarımla

Ve giderken kalbin bahar esintisi kadar sevgi ile dolsun

Gidiyorum ağlama anne
Yıldızlar kayınca anneler ağlarmış
Bir yıldız daha kaydı diye
Sıra bende gidiyorum anne

Üzgünüm tutamadım bu defa sözümü

Bir gün anlayacaksın neden sessizce gittiğimi
Senden vazgeçmek uğruna nasıl bir savaş verdiğimi
Mevsim kış olur hani bir yudum güneş bulamazsın
Sonsuz uçurumlardaki çiçeklere dokunamazsın

Ömrümün yıkıntılarında can çekişiyor umutlarım

Duydum ki gidiyormuşsun
Burada hayalin mi senden bana kalacak olan
Bil de sevin kahrolacağım ardından
Gizlice git bir daha yüzüme bakmadan

Pişman değilim koşmadığıma sana

Beni kahredip giderken düşüneydin
Burada ıssız bir odada bırakıp gittin
Hani sen benimle mutlu olamıyordun
Ne diye geldin git Allah seni ıslah etsin

Sana ne kadar yalvardım ne olur gitme diye