Ocağımı söndürdün
Kalbimi küle döndürdün
Açtın gönlüme yara
Sapladın hançeri bana
Acıma yok mu sende felek
Eyy... koca Amed!
Sevdam gibi, kaç sevdayı sakladın görkeminde?
Sende buldu, genç görünen bedenim,
Kocamış ruhum, tarihinde.
Her temaşemde, seni hissediyorum.
Anlıyorum seni cefalı, vefalı, acılı, şehir.
Ey koca şehir
Çürümüş insan zihinlerinin
Örtülmemiş mezarı
İçindeki satılık bedenlerle
Kullanılmış ruhlar topluluğunun
Suçum neydi de kıydın bana
Garibiz diye, yoksuluz diye niye vurdun
Üstümüzdekileri mi beğenmedin
Belki eskiydi ama içimdekini göremedin
Ama ben seni adam bilirdim
Yorgunum
Ağlamaya ihtiyacım var
Yerimde olsaydın anlardın
Aşktan kalbim ağrıdı
Olmayacağı baştan belliydi
Sevdiklerini anlatırken bana
Benimde seni nasıl sevdiğimi
Anılarındaki sevgilerini paylaşırken benimle
Yüreğimin o an ne kadar acılar çektiğini
Bana sevgiden bahsederken
Dünyayı bize düşman ettiler
Bizi lanetlediler
Bizi dışladılar
Bizi yasaklar ile yaşamaya mahkûm ettiler
Kendi dünyamızda
Hayat yaşadıklarımızda saklanır
Ama bazen iyi bazen de kederlidir
Geçen günleri geride bırakırken
Hayat belki de bir adım ileridedir
Bazen severiz hayatı yokuşlarda aramayı
Gaflet içinde şeytan
Dünya hamurunda yoğruldum
Dünyanın her nimetinden
Tadımlık tadında ne buldum
Neşe, mutluluk getirmiyor
Hani vardır ya dara düşersin ara sıra
Bundan bir türlü kurtulamazsın
İçinde sitem yatar
Ölesiye haykıramazsın
Sonra ağlarsın çaresizlikten
2012 de yazılıp hem dergi hem de internet ortamında yayınlalanan şiire bir "zil takarak" kendi adıyla yayınlayan arkadaş. "Ölüm" adlı şiiri silmezseniz bu sitenin yöneticisi ile görüşeceğim.