Mehmet Yunus Aytek 2 Şiirleri - Şair Meh ...

Dost dost diye yellendim
Dost ise ayırmış özünü benden
Çatık kaşı benlerini saydığım
Dost ise çevirmiş yüzünü benden

Hani dost uğruna can baş verenler

Dostlar; Irmak gibidir
Kiminin suyu az, kimininki de çok
Kiminde elleriniz ıslanır yalnızca
Kimisinde de ruhunuz yıkanır boydan boya

Dostlar; Üstü yosunla kaplı bulanık bir göl gibidir

Dostlar vardır!
Liman gibidirler; Gemiden boşalırcasına alırlar bütün yüklerinizi
Soba gibidirler; Yüreklerinden ısınırcasına sıcacık tutarlar ellerinizi
Güneşte gölge gibidirler; Damardan akarcasına iliklerinize kadar serinletirler bedeninizi

Dostlar vardır!

Dostun eğer açsa,
-Dostê te kubırçi be
Lokmalar dizilir boğazına,
-Parirêzdıbıngerdanê te da
Aç kalkarsın sofradan
-Bırçiradıbijısıfrê

Sevdanın yollarında ister öldür vur beni
Bu yolun dönüşü yok, istese de kar beni
Bir türlü anlamadı can sunduğum yar beni

Gönüllerin dergâhında Yunus gibi işlenirim
Dostlukların hatırına kavgalardan hoşlanırım

Genç adamın biri,
Dermiş babasına her gün;
‘Benim de dostlarım var, sendeki dost gibi’

Baba itiraz eder;
‘Olmaz öyle çok dost, hakikisi

Geceye sordum istedim seni ondan
Buldu getirdi tam karanlıklardan derken
Şiddetli bir rüzgâr aldı seni yine benden
Doyamadım cancağızım ben hayaline

Rüyalarıma sordum istedim seni ondan

Dün gece sen uyurken
Ağlamaklı bir yıldız kaydı gökyüzünden
Simsiyahtı gökyüzü
Ve ağaçlar bile üşüyordu

Belli ki büyük bir göç vardı

Kötülükten ne çıkar?
Yapacaksan iyilik yap
Kötülüğü melûn yapar
Dünyada haysiyet kap

Son pişmanlık fayda etmez

Gözlerinin yaşı sulayacak
Kalbimin kuruyan topraklarını
Omzuma yaslasan başını
Süzülen iki damla yeşertir sevgimi

Derinlerden fışkırsın en taze filizler