Adı konmamış bir savaş var içimde
Özlemlere derman ararken derdime
Çilem dolmamış yalnızlığıma yüreklerde
Dermanın adını sevda koydular ne bitmez çile
Bakıp ta göremeyen körler adına sevda diyorlar
Alınma su gibi durulur öfkem
Bakarsın bir gün seni affederim
Hayıflan bu senin eserin bilesin
Giderken içimden bak diyeceğim
Tanrıya sığınıp seni kalben akladım
Konuşmanın bu kadar yasak olduğunu bilseydim
Suskun geçer mi sanıyordun gecelerimi
Gözlerinin firari bakışları içinde ararken
İçimdeki kaçak sevdayı azat edercesine yüreğimin zindanından
Ferman mı yazmam gerekirdi
Bir bilseydin sana olan sevgimi
Ölüm bile gelse bırakmazdın elimi
Şimdi bir başkası alacak yerimi
Sakın geri dönme affetmem seni
Ne kadar masumdun eskiden
Şimdiki görebildiklerin
Nem kaptıkların
Yaştan başka hiç bir şey kalmadı senin için
Beklemesi zordu beklememesi daha zormuş
Umut parçacıkları dağlıyorken
Bakma nemli gözlerime
Bir iç çekiş görürsün o zaman
Pişmanlık değil o süzülen yaşlar
Belki de bir hüzün
Sevgisizliğinin diplerindeki benim işte onlar
Sadece beklerdim seni
Işığım sendin karalığımın da
Ben yaşadım ne oldu
Şimdi yıkılıyorum bir nefesle
Sonsuz düşünmek vardı aklım da
Akmasın gözlerinden bir damla gözyaşı
İçime düşen sızıya dur diyemem çünkü
Varsın boş kalsın gönüller
Sen ağlama yeter ki
İçimde ki o boş çırpınışlar yaksa da beni
Bir buruk pişmanlık sarınca seni
Aldanmak ne demek anlayacaksın
Çok arayacaksın bir dost elini
Yalnızlık ne demek anlayacaksın
Yakınca içini aşkın ateşi
Şu zalim insanlar bütün yanlışlarına şeytanı suçlarlar
Şeytana ne hacet insanların kendisi şeytan olmuş
Bir cana nasıl kıyılabilinir ki
Kıyılıyor işte büyük küçük dinlemeden hayatlarımıza son veriliyor
Ağlıyorum nice canların anlamsızca haksızca yok edilişlerine
2012 de yazılıp hem dergi hem de internet ortamında yayınlalanan şiire bir "zil takarak" kendi adıyla yayınlayan arkadaş. "Ölüm" adlı şiiri silmezseniz bu sitenin yöneticisi ile görüşeceğim.