Bir kâbus gibi çöküyor üstüme
Gece olunca sensizliğin
Yüreğimi sıkıştırır
Nefessiz kalıyor ciğerim
Bir de senin hasretin var
Şimdi saat sensizliğin ertesi
Alışmaya çalışıyorum yokluğuna
Yokluğun içimde büyük bir ürperti
İki damla yaş gözümde
Sanki seni çağırırcasına
İliklerime kadar sensizim
Sensizliğine iliklendim yani
Kalbimin ilikliğini hissedebilseydin
Suskunluğumu duyabilseydin
Uçurtmalarım karanlıkta uçmazdı
Bu kadar büyük değildi şehir
Gökyüzü kapalı değildi
Böyle sessiz değildi insanlar
Parklar sıkıcı değildi
Rüzgâr üşütmezdi beni
Sen benden uzakta
Umutlu ve huzurlu olabilirsin
Ama ben burada
Sensizlik ve çaresizlik içinde yaşıyorum
Sen kaçarken gerçeklerden
İçimde derin sessizliğin vermiş olduğu bir dinleti
Kendimi dinliyorum
Yaşadıklarımı düşünüyorum
Şu yürek kaç geceler ağladı
Yalnızlık senfonisi eşliğinde
Mısralar açan ilkbaharda
Solan kalemime sor beni
Kepenkleri kapanan ruhumun
Kelepir düşlerinde bul beni
Gör beni
Sevda bu değil bebeğim
Birkaç iyi söz, biraz tebessüm, biraz da kahkaha
Sevdayı gün gelecek öğreneceksin
Canını yoluna koyuyorsan, sevdayı sen de bileceksin
Gerektiğinde güleceksin
Hasreti bol bir sevdaya düştüm
Sevindim olmadı kızdım olmadı
Söz geçiremedim inatçıdır gönlüm
Tükendim olmadı bezdim olmadı
Hayal biriktirdim geceler boyu
Hayallerim benden daha çok uzak
Derin bir kuyuda saklı
Henüz farkına vardıramadım
Yalnızlığım paylaşılmaz, sadece benim sandım
Oysa daha kalabalığa alışamamıştım
2012 de yazılıp hem dergi hem de internet ortamında yayınlalanan şiire bir "zil takarak" kendi adıyla yayınlayan arkadaş. "Ölüm" adlı şiiri silmezseniz bu sitenin yöneticisi ile görüşeceğim.