Akşamın nemi iniyor tenime
Ama serinletmiyor
İçimde bir yer alev almış gibi yanıyor
Ama yağmur yağmıyor
Sabah erken oluyor burada
Seni düşünüyorum yine
Bir güneşin karanlığında
Ömrümün en kısa yolunda
En uzun yolculuğu yaparken
Seni düşünüyorum yine
Kimse bilmesin, duymasın
Yüreğimde saklıyorum seni
Sen bile bilmiyorsun
Ben seni gizlice seviyorum
Yüreğim yansa da alevler içinde
Sen ağaçsın
Ben senin bir yaprağınım
Rüzgâr sert eserse
Düşeceğim
Düştüm diye üzülme
Hiçbir düşümü yarına ertelemedim ben
Yaşayacağım hiçbir şeyi sonraya bırakmadım
Sonra diye bir şeyin olmadığını biliyorum çünkü
Gelmesi mümkün olmayacak zamanları beklemek de benim işim değil
Aşk zamana meydan okur
Seni nasıl sevdim bilir misin
Hani bazen çaresiz gözlerimin bomboş bakışı misali
Bazen de ağlayamadığım da
Boğazıma düğümlenen hıçkırık gibi
Seni nasıl sevdim bilir misin
Seni o kadar çok özledim ki
Anlatamam.
Tutuklu bıraktın sanki buralarda
Beklemekle cezalıyım
Suçum seni sevmektir sadece
Uyuyasım geliyor uzak dağlarda
Sonsuz bir uykuya
Gerçek bir rüya isteği ile
Ölüme dalasım geliyor
Kimsenin olmadığı
Seni sensiz yaşıyorum
İlk gördüğüm an gibisin
Konuşup şakalaşıyorum
Seni sensiz yaşıyorum
Gündüzleri resmine bakıyorum
Tükenen ömrümün son baharında
Nasıl sevdalandım ben de bilemedim
Bekledim yolunu hep yıllar boyu
Seni sevdiğimi söyleyemedim
Seni sevmeye başladım bir merhabayla
2012 de yazılıp hem dergi hem de internet ortamında yayınlalanan şiire bir "zil takarak" kendi adıyla yayınlayan arkadaş. "Ölüm" adlı şiiri silmezseniz bu sitenin yöneticisi ile görüşeceğim.