Mehmet Yunus Aytek 2 Şiirleri - Şair Meh ...

Güller açmadan soluyor
Hüzün peşimi bırakmıyor
Sen uzaktasın ya
Derdim hiç bitmiyor

Gün dünyamı aydınlatmıyor

Sen Varsan Doğar Güneşim

Çocukların bir masala kandığı gibi
Ben de senin gözlerine kanmışım
Güneşin yeryüzünü yaktığı gibi
Bende senin gözlerinde yanmışım

Sen
Bilinmedik tuhaf bir esintisin
Diyarıma uğrayan
Bazen sert, kimi zaman sakin

Sen

Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün gibi bekledim seni

Sense araya korkular koydun
Yasaklar koydun

Gözlerine bakınca kendimi kaybettiğim
Hatta bütün dünyayla o saniye ilişkimi kestiğim sevgili
Sevgili diyorum evet çünkü
Bende sevgili bende yar bende yüreksin sen

Yıllar geçse de asla söküp atamayacağım kalbimsin sen

Bir seni sevdim
Bir de seni
Bir yalnızlığımı özledim
Bir de seni

Sevip te

Eski duvarlar örülmüş
Kalbim çepeçevre sarılmış
Her taş giden son sevgili
Her harç canımdan kopan o son nefes

Ayrılıkla yoğrulmuş harcım

Günler güz yaprakları gibi
Birer birer dökülürken ayaklarımın dibine
Ben her gece karanlığa diktim gözlerimi senin aydınlığını bekledim
Ama sen yoktun

Binlerce adım attım bu kentin sokaklarında

Çoğu geceler düşündüm
Adını bir daha anmamak için
Geçmişe bir sünger çekip
Hayatıma yeni bir düzen vermek için

Bazı şeyler yaşanır ve biter

Ellerini ellerimde istesem
Daha seni sorgulamadan
Hani sana benim ol demeden
Ellerin ellerimi kavramışken

Özgürce seni bıraksam semalara