Mehmet Yücel Şiirleri - Şair Mehmet Yücel

Mehmet Yücel

Mutluluk geldiğinde yolda kalmıştım.
Yol ortasında gelen bir mutluluktu.
Soluktu, buruktu.
Mevsimin önemi yoktu.
Sebebin önemi yoktu.
Bir yola baktı bir bana baktı.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Mutluluk geldiğinde darağacındaydım.
Sehpa hazırdı,ilmek hazırdı, cellat bile.
Geri dönüşü olmayan...
Kurtluşu olmayan...
Son sözümü sordular.
Mutluluk dedim.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Anlar mı sözümü anlamsız nankör.
Gelir mi imana imansız nankör.
Aman vermez oldu amansız nankör.
Tüm dünyada rast gelmedim eşine.

Duygulardan yoksun duygusuz nankör.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Mevla yardım eyle, sabır ihsan et.
Öz özünü boz dediler bozmadım.
Aşk bir zebil olmuş sevgi ticaret.
Yozlaşmayı hayra mayra yozmadım.

Ne bir boşluk nede efkar bilmem ben.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Merde dert verilir, namerde hürmet.
Şekilci dünyanın nesine geldim.
İster sabır eyle istersen terket.
Nasıl gideyim ben aksine geldim.

Kadın erkek eşit diyince şaştık.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Memleket diye birşey vardır.
Kabuğu gibi insanın...
Ne çelişki ne zulüm kabuğunu atmaya değmez;
yada yeni kabuğa girmeğe...
Öyle ya sen sen olalı,
senden öteye düşebildiyse hükmün;

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Nerdesin kesik kesik yazılmışım.
Eksik yazılmışım.
Kalemi ah çekenim.
Defteri vah çekenim.
Yazıların ibreti.
Adı konmamış mevsim.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Nerdesin yuvasında baykuşlar ötenim.
Derbederim, aldırmazım, beterim...
Kuytu köşelerin müdavimi.
Müzmin dengesizim.
Boyun eğenim, duruşu olmayanım.
Küçük hesaplar kraliçesi.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Özümü özüme düşman etmişler.
Özgelerden dostluk dilen olur mu?
Özde bir olmaya pişman etmişler.
Gel desem peşimden gelen olur mu?

Her şey yalan olmuş sözdedir sözde.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Nerdesin, yaratılmamışım.
Yaratanı tanımayanım.
Belkilerin misafiri, güyaların yolcusu...
Keşkelerin inadı.
Zamanı, mekanı lmayanım.
Hayalimin çizilmemiş resmi.

Devamını Oku