Mehmet Yücel Şiirleri - Şair Mehmet Yücel

Ben sana tekme atasın diye mi aşık oldum?
Aşık oldum diye gerekmez gözümü oyman.
Soğana çevirmen, soyman....
Nerde kaldı o eski aşklar.
Nerde anlatılanlar...
Hani aşık olunca insan mutlu olurdu?

Senin olsun ne varsa diyordu.
Basbayağı gidiyordu.
Önce inanamadım, sonra sildim gözlerimi baktım bir daha.
Bir de işittim, bir de anladım.
Benim adım insan, ben insanlığımı sokaktan bulmadım.
Çaldığım kapıların ardından çile çıkıyorsa, zulüm çıkıyorsa, ölüm çıkıyorsa;

Aslanlar ordusuna tavşan komutan istemem, anlayacaksan anla.
Asil olmak yürek işidir; fırsatçıdan asil olmaz, ister anla ister anlama.

Ben senin direnişini sevdim.
Göz kapaklarına söz geçirmeni...
Süzülüp giden zamanlar arasında kılıç çekişini feleğe.
Dağlara mevsimlenmeği öğrettin.
Biletini kestin piçliğin.
Tren seslerini bilirim.

Giden gittti geri dönen olmaz bu sitemde, bu feryatta, bu isyanda.
Ey gözel hayat ne yanda, sevda ne yanda, sen vefasız ne yanda.
Sen dozeriysen bu viranın, ben biçare yüreği yanık, nasıl olsun payanda.
Bir zaman kartal gibi dolanırdım dağlarda, şimdi dağlar başıma dolanır.

Gelen gidenden beter, yol geçen hanı oldu gönül, ne umut var, ne istek.

Yine akşam
yine ben ve cıgaram
yine akşam
yine ben ve zulamdaki tabancam
yine akşam
yine ben ve kimseye vermeye kıyamadığım

Ne kadar çok yitiktir bu.
Ne acımasız duruştur.
Yalancı var oluştur...
Sahte buluştur...
Ellerini kenetlemiş bir birine.
Kenetlenmiş bir şeyler ellerine.

Benim yurdum,
Kafkasya,mezopotamya...
Acemistan sınırlarına,
Arap yarımdasına,
Hazırdakine değil dahasına.
Kopmadıkça kıyamet yasaktır;

Ben senin direnişini sevdim,umut fakiri.
Züğürtsün yine biliyorum.
Ne etsen bir türlü,ne söylesen bir türlü.
Bakışlarına kıvılcım düşmüşüm,alev alev yananım...
Bir kenarda kalmaya alışkınsın bilirim.
Korkma umdun fakiri direnişin zenginidir.

Adama adam diyemezsin.
Erkeklik denen şeyleri çoktan es geçmiş.
Süt dökmüş kedinin değişik versiyonu.
Attan düşmüş hiç kalır yanında.
Neresinde olduğunu bilmiyorum.
Nasıl olduğunu bilmiyorum.