İnsanlık, zaten gergin bakış açılarıyla,
Huzuru engelleyen kargaşalı tavrıyla,
Gülümsemek suç ise gülme eylemi diye,
Zorbalık karşısında otizmlim gülsün niye?
Sınıfıma kattılar koskocaman çocuğu,
Bile bile şekilde aldık sorumluluğu,
Hani bir kez otursa levhalar elimizde,
Metotlarım da var ki hem de yerli yerinde,
Mustafa’m otur artık gerek yok dolaşmana!
Sebep olmak istemem yanlış anlamana,
Yardımcımız da yoktur iteklemese iyi,
Pek saldırgan tavrı yok kollarız seviyeyi,
Biz de dolanıyorduk o her dolandığında,
Diğer çocuklar da var kaza oluşturmada,
Ona yol göstermeler ona engel sunmalar,
Kapının tam önünde duvar oluşturmalar,
Dost, yani arkadaş, yardımsever kimseler,
Vicdan çerçevesinde çıkar gözetmeyenler,
Dost, kızdırılsa bile küsemeyecek kadar,
Öfkelenmiş de olsa her şekilde bağışlar,
Otizmlim iyi bil ki sevenin gerçek sever,
Çıkar gütmediğinden sevenlerin hep sever,
Çünkü sen gütmeyensin çıkar duygularını,
Gütmek istesen de kavrarsın yanlış yanını,
Otizmli çocukların şahsına rastlıyorum,
Otizmden sonrasını erişkin görüyorum,
İçimdeki sevgiyle diyorum bu otizmli,
Ya da diğer durumla otizm ile engelli,
Çevreden göstermişler taklit geliştiriyor,
İçten gelme şekliyle, kıpır kıpır oynuyor,
Eski takım elbise tam kilosuna uygun,
Bol kilolu da olsa olmadığından yorgun,
Rastlanır gibi değil radyosuyla dolaşmak,
Çalan halk müziğiyle omuzunda taşımak,
Yüzünde bir tebessüm servisten indiğinde,
Şahsına has üslup ile hareketli hâlde,
Hassas kibar şekilde sanki tercüme yapar,
Eşit ağırlık ve ton kelimeler sıralar,
Ne sesini yükseltir ne de alçaltma işi,
Radyo açılmış gibi bizlere seslenişi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!