Mehmet Necip Özmen Şiirleri - Şair Mehme ...

Dost kapısı çalmalı
Dost olmalı
Kalbi duracaksa insanın
Heyecandan durmalı

Dün neyi kaçırdık
Bu güne ne kaldı

Eyvah kaçırdık
Saymadan sayılmaz canım
Hangi fırsatlarıydı

Gençtiler
Öfkeliydiler çok
Yoksul büyüdükleri ocaklara
Anasına danasına sülâlesine

ne hoşçadır değil mi
sofist
ütopik
lay lay lom

Otuz beş yıl kalem sıyırdı
Yazdı da yazdı
Düğmelerine parmak vurgusu makinaların
Yığın yığın

Nasılsın-larına bitiyorum

Kabul gördüğü gibi dileğinin

kimine yol kısa
kimine bitmez uzun

Emzirirken annen seni
Dünyanın tadı bu dememeliymişsin
Belli etmemeliymişsin açlığını
Masum iken

pistir bataklık
bir iki üç dikilip ayağa
bulaştığınla kalmayasın
ulaşasın

Sanıyorum her şey yazılıp çizildi
Boş yer kalmadı yazılacak
Üstatlar
Aynı renklerde boğuluyorlar şimdi
Can sıkıntısında fırçalar
Tuvaller süzgün bezgin