Mehmet Kara Şiirleri - Şair Mehmet Kara

Ayıp ve günah arasında

Bir mahkum bulut gezer

Berrak damlalar

(Oğullarıma)

Sen, terimsin,
tenim, emeğimsin;
Dokuduğum nakışım;
El sürmeye kıyamadığım

Ozan oğul
Dar yollarda tozan oğul
Doğurt temelindeki sevgiyi.
Silahını çabuk kuşan
Karanlığı çek vur alnından,
Yok et-ülkende-

İnsan dediğin önce kendini sever
Boşuna yaratılmadı şu eller
Hele şu beyin
Önünde sıralı sonsuz bilmeceler
Önce garip bakar meraklı gözler
atar oltasını kainat denizine

Siz
Derin bir denizsiniz
Başkalarını aldatır
yanıltabilirsiniz.
Ama inanmaz size
kendi içinizdeki kendiniz

Erkek bir şiirim ben
Daldan elma düşerken
Yer çekiminden önce
Havva geçer içimden

Aynı dalı izlerken

Benim şu şiir ülkemde
Şiir sevmez her nedense yeterince
Kolay değil elbette
Şiiri sevdirmeye epeyce zahmet istir
Ama-bence-kabahatli şairler

BİR ÖĞRETMENİN YÜREĞİNDE
MUSTAFA KEMAL

Mustafa Kemal’e benzetiyorum
kendimi bazen
Saf bir çocuğu onun hamuruyla yoğururken

Karagözler hikayemiz,
En ateşli,
en güzel dizelerimiz.
Bir demet goncayız biz
Işıklı dünler içinden gelir,
karanlık günler içinden geçeriz.

Kan yürüyor
Gözüme Felluce'den kan
Tan kızıla çalıyor
batan gün gibi
Yapraklar kan süzüyor
'Ah Bulutları'ından.