Her zaman kahramanları
ölmez romanların.
Bazan da romancı ölür,
Yarım kalır hikayeler...
Eşkiyalar hep beklemez dağları.
Bazan da kendimiz oluruz
Ağaçta açan çiçekler
ses verip de, dinlenseler:
Bir başka mevsime göndermeler
dolgun meyveler...
Ya bizler,
Ya beynimizdeki çiçekler! ?
Bir çizgi çiz sen, yeter...
Çizen ele kurban olayım!
Beden çıksın bir ortaya,
Çıplak bedenine urban olayım!
Düşünmeye başlasınlar
Yana yana kül olmayı
Kendi içinde el olmayı
El içinde kendin bulmayı
Öğrendim gülüm...
Kayıplarım çok oldu
Derler ki,
'Babalarını,
otuzbeşinden sonra anlar oğullar'
Geceler peşimde yine
Yerde kıtır kıtır kar
Dağıldın Ferhat, dağıldın...
Oysa daha dün cağıl cağıldın.
Bir mutluluk yumağın vardı
sarmaş dolaş, kendi içinde.
El attılar, sosyal mikroplar,
Sağ cebinde kuru ekmeğin,
Sol cebinde şiir...
İki güzel emeğin.
Göstermeden yoksulluğunu kimselere,
Sabret, adımla yolları hele...
Benim bazen kadın olasım
Kendim gibi bir şaire varasım gelir
İçimden geçenleri bilen benim ya
Kendi şiirime konu olasım gelir
Yüreğimde yüküm fazla
BABA CEYLAN
O, beş yaşında büyüdü.
Beş yaşından beri sevdayı aradı.
Buldum sandı, gururlandı...
Elli yaşına vardığında,
Sevdanın O’nu hiç aramadığını anladı.
-
Rifat Gun
-
Ercansayali
Tüm Yorumlarmerhaba ben şair mehmet kara'nın yıllar önce antep il halk kütüphanesinde bir kitabını okumuştum o kitapta çok güzel resimler vardı bu sitede o resimleri göremedim o resimleri bir daha görmek isterim eğer mümkünse o resimler sitede paylaşılabilir mi yardımcı olursanız sevinirim
hocam sizi cok özlücem hakkınızı helal edin şimdi ben antalya kaştayım allah izin verirse bayramdan sonra gidiyorum amerikaya dua edin hayırlısı olsun