Sözüm iğne olup cana batınca,
Havluyu atınca unutur sandım.
Acılarla dolup kaşı çatınca,
Bensiz gidip yatınca unutur sandım,
Aklından çıkmamışım,
Sevdiğine inandım.
Bir
Muhayyilemin başlangıcı sonu
Hücrelerimin diri ve ölüsünde
Derin her yüzeyde
Sayısız ama tek
Eşsiz benzersiz
Gözlere çekilmiş perde,
Bocalar kul, düşmüş derde,
Oysa Allah’tan, bire on;
İbret-i âlem her yerde...
Gün kâr etmez mi buzula?
Birbirini sevenler içerisinde meğer
Âşık olup da gönlü aralı olan varmış.
Oysa gerçek bir sev da bütün dünyaya değer
Görüntüdeki aşkı daralı olan varmış! ..
Bir çiçeği görünce nasip için konarak
Huşu var ruhumun dibinde
Kabarıktır insana mülayim
Hal edibin edepli sahibinde
Görüyorum kurban olayım
Dalarım tabandan tavana
Hayatım destan olmuş,
Hayalim bostan olmuş,
Her yan gülistan olmuş,
Koparacak gül yoktur! ..
Kırk yıl emek çektim, biçmeye ektim,
Düştüm, kalktım, sektim, zira ben yektim,
--Lütfetti de Rabbim, hasılat derdim! ..
Hamlığımı attım, şerre kaş çattım,
Günü güne kattım, geceyi sattım,
Mesafeler bu kez, yatay-dikey kıt,
Tâif sonrası bu yolculuk müthiş! ..
Sürat sınırsızca, bulunmaz yakıt,
Cezbe ki, apansız; akıl dışı iş! ..
Gecenin anında garip hal bürür,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!