Gün tutuştu gün karardı madımak yanıyor
Hafik, Şarkışla, Yıldızeli feryat ediyor
Sivas Sivas olalı böyle bir gün görmedi
Ateşten ırmaklar üzerimize akıyor
Kibrit çaktılar bizi yaktılar, yanıyoruz
Gulên me bilbilên me
Roj xuyan welatê me
Havîn bahar li ser de
Wek gulên dilên me
Bahar şabû li bilbilan
Bedewê navberê min û te de daristan in
Rê û şiverê tune, dor newal û çiyan in
Bextê min zehf reş e li min baran û bager e
Roj min re pir tarîye; kêfa mar û mişkan in
Demekî kurt nîne, dibe ku bist û sih sal e
Keçik diçin kanîyê avê bînin bo xwarinê
Kanî jêre gund jî jor milê wan de elbikin
Qîzik diçin bo avê pir delalin û qeşengin
Cilê wan rengrengî û çavê wan de jî kilin
Kanîya gundê me jêre derdorê wê hêşîne
Tutunacak dalım kalmadı,
Acılar koyunda,
Vurgun yiyen
Halklardan başka hiçbir kimsem,
Mıh olup
Kewa min nêçîr nekin ji gulan neqetînin
Di nexin nav qefesan û bêbextîyê berdin
Bese, heyfe lal nekin; bi baxan marûm nekin
Nav dilê min pênexin birîna min kûr nekin
Kewa min xalxalî ye diqube zar şêrîne
Ez helîyam ez kelîyam,
Ji evînê pir bezîyam,
Gelo çima min direvî?
Min bizvire werê Nazya’m.
Bi xemgînî pir qêrîyam,
Ne de umutlanmıştım sevinerek,
Işığa, sevgiye, barışa hasret kalan yüreğimle,
Açlığımı, horlanmışlığımı, ezilmişliğimi…
Bir nebze de olsa unutarak
Zindanlardaki ölümleri,
Yakılan köyleri, failli meçhulleri!
Biz indik alanlara biz varız her bir yerde
Gücümüz çelik gibi kuşandık her seherde
Coplansak da biz varız dövülsek de biz varız
Hem okur hem yazarız hiç korkmayız zalimde
Biz halkın çocukları erkek, kız hep beraber
Lo êrişkarê genî em zanin tu çi tewrî
Qeşmerê hiş neserî bicehme nebe tenî
Em rabûn li ser pîyan çor tekeve bikevî
War axa me Kurdan e rêberê me nikarî
Rêzanê me apê me bû dozvanê gelê me
hakikaten duygu dolu ders verici nitelikte bir şiir, kutlarım.