Mehmet Aydemir Şiirleri - Şair Mehmet Ay ...

Sevdalarda
Yaban dikenlerin koynunda
Yalın ayak
Uzanmak içimdeki çocukla
Umutlarımın kucağına.
Sarılıyorum hayallerime

Evde daha zevkli oturmak,
Çay bahçesinde o essiz tadı ile çay.
Görmek için geleceği,
İçmek kahve...
Aklındaki karabulutları,
Kovmak için yürümek...

Uzaklardan…
Aşkın adının kulağa okunmadığı,
Sevdaya ihanet edilmediği,
Sözün başladığı ve sonun olmadığı,
Diyarlardan…geldim.
* * * *

Raflarda toz tutmaya,
Yüz tutmuş kitaplar gibi,
Üstümdeki ağırlığı atamamak...
Sevdiğimin akan pınarlarına,
İçinde esen rüzgarın,
Pençesinde üşüyen çocuğa,

Gecenin karanlığında
Rüzgarın kollarında esiyor aşkların en güzeli...
Nefes almak zorlaşıyor
Kalpler konuşuyor
Sevdalar yanıyor Güneşin yokluğunda...
Birer birer dağılıyor aşıklar;

Sivrildiniz bir an diğerlerinden,
Davaları uğrunda dövüşen,
Can dostu kalemleri,
Yazdırdınız, kızdırdınız,
Selamı hiçe saydınız,
Bir asrın güzelliğini görmediniz

Bir okyanusta yüzmek
Aldırmadan köpek balığına
Son nefesini vermek pahasına, aramak seni...
Dertli çoban olup, çalmak kavalı
Sesinin kısılması pahasına, titretmek dağları...
Yaşamak duyguları

Bir itişme, koşuşturma başlamış gidiyor,
Daha henüz sakin olan sokaklarda,
Akşam yaklaştıkça karanlık çökmeye başlıyor,
O güzelim şehrin üzerine,
Bir taraftan hava kirliliği bastırıyor,
Bir yandan araçlar teker teker çoğalıyor,

Güneş doğmaz mı sanırsın
İhanetin ardından
Koşarsın
Bahanen
Başın dumanlı
Dağlar, Dereler, Tepeler

İçindeki hislerini,
Koyup bir kayığa,
Engin dalgaların arasına,
Hiç düşünmeden bırakmak,
Sonra yüzleşmeden; kendin ile;
Sığınmak bir aciz gibi,