Mehmet Akif Baltutan Şiirleri - Şair Meh ...

öfke başıboş amaçsız
av’ın avcı’ya duyduğu his
yamaçlardan dökülen sis
ağrı dolaşan
hiç durmadan dolaşan
içimi terbiye eden acı

'Fark edilir bir gün
bütün sevinçler.'

Nihayet ruhumda bittide gece
Kalbim yaşamanın aşkıyla doldu
Hükmünü yitirdi gitgide gece

çok aradım
bulamadım yaklaştım
ateş topu idi
kaçıp uzaklaştım

gülen fotoğraflarda öldüm

Gün aşırı düşlerime girmesen
Bir an olsun unutabilsem seni
Aykırı bûseni bana vermesen
Suskun gözlerimden atabilsem seni

Rüzgara bıçak vur zamanı öldür
Döne döne bıktım bu panayırda
Umut yüreğimde bir beyaz güldür
Açmadan soluyor güller bayırda

Karanlık bir kâbus zehir zenberek

Kutsal bir sevdadır mavi gökyüzü
Uçup giden ruh’lar burda konaklar
Yaşanır hayatın başka bir yüzü
Sonsuzluğu kavrar çelik parmaklar

Bulutlar kucaklar bu sessizliği

Beni zehirleyip ruhumu sokan
İçimde bir yılan o ikinci ben
Vaktimi harcayıp ömrümü yakan
Beni mutsuz kılan o ikinci ben

Can yakan kalp yıkan hain iblise

…ve yalnızım
tutuşup yanarken akan kanlarım
vurur sabahlar hiçliğin ayazında
ben az konuşur çok anlarım
bir tarih yatar
saçımın her tel beyazında

takıldı ayağım bir meleğin kanadına
çığlık çığlığa kaldı kanayarak bu gönlüm
sevdim yalnızlığımı okşadım inadına
paslı dudağıma yapıştı kadın ve ölüm
kadın sensin diğeri reddiyedir be gülüm

1-

git
kovulmuşluklarımdan
beni arındır
kendim ile kavgadayım