“Ballar balını buldum,
Kovanım yağma olsun.”
Yunus Emre
Sevgiyle güçlenip büyüyen sel’in
Yüreğe akması türlü biçimde
yorgunum
ümidimi yaprağın
sonbahar renginde gördüm
hazan gözlerime
ikindi vakitlerini sürmüş
güneş batmak üzere
Gel dedin gel bana emrine uydum
Benliğimi alıp mayamı bozdun
Günlerce kıvranıp acılar duydum
Vücudum tükendi kimya’mı bozdun
Benim için sendin aşkın yıldızı
hava'da buhar kokusu
kırıldı bardak döküldü su
bu son gidişim
bir ölüm uykusu
dalan benim...
Ellerim kara benim
Ölümde sıra benim
Sana ne oluyor ki
İnce Kız yara benim
(2004-Maraş)
Gözlerimin önüne çekildi siyah tüller
Şakağımda soluyor açmadan beyaz güller
(Mayıs/2004-İstanbul)
'yine o karanlık
simsiyah kömür gibi...'
canım sıkkın bugün üzgünüm
sana çok uzak kendime sürgünüm
ölüm aksırır kirpiğimde
Aynı şehir aynı meydan
Hep beraber aldık paydan
Ok fırlayıp gitmez yaydan
Bu şehirde bu şehirde
Portakalı dilimler elma soyar usulca
Zarif narin ve ince öpülesi ellerin
Tenimde gezer durur diyar diyar usulca
Demeden gündüz gece öpülesi ellerin
Beş parmağa beş öpüş dudak dudak sayılır
hazan gözyaşına süresiz vurgun
dil düşkünü kelimeler hissetmekten aciz
apar topar dökülürken yerlere
geceler derin bir uykuyu taşır ötelere
ben toprağın kokusuna hapis
Şair Mehmet Akif Baltutan, 19 Kasım 2011 tarihinde Kıbrıs Lefkoşa'da vefat etmiş,20 Kasım 'da memleketi Kahramanmaraş'ta toprağa verilmiştir.