Bir yüz arıyorum beton kentin sokaklarında
Mecnun'u bu yüz yılın;
Çöl ne arar
Leyla ne arar
Olsa olsa yığınla çöp
Ve karanlığında fahişe ruhlar
Şunu sordum kendime;
Hangisini yitirsem daha az acı çekerdim?
Cevabım
Kendim idi!
-yitiremezdim hiç birini.
Upuzun bir koridor
Yeşil, mavi, pembe giyen insanlar
Bir de beyaz önlüklüler
Koridor demişken, gri
Hep mi gri olur, hep mi?
Duydum ki yüreğini satılığa çıkarmışsın sevgili
Talibi çok olur, etmeyesin merak;
Lakin bilesin ki o yürek köle misali
Hürriyet gibi hep beni anacak!
Bir düşüm kaldı yalnız
Terkedildim kendimden,
Bana ait olan ne varsa ardı sıra koştu
Uzaklaştı benden ben;
Ah, öyle bir yitirsem ki şimdi
Yok olsam, hiç olmasam, paramparça olsam;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!