umut mu dersin, korku mu
ben bilemiyorum ki artık
öylece bekliyorum
bıraktığın gibiyim aslında
kimliği kaybolmuş, sesi, nefesi
biraz daha yabancı kendine
Düşündükçe seni
Öyle derin derin düşünmek de değil
Delirmemek için sınırları zorluyorum
Kabul etmiyor hiçbir hücrem
Olmadığına inandıramıyor
Olmayacağına
kahkahaları deliyordu gecenin karanlığını
yüzüne baktım
gözyaşları kurumamıştı henüz
üzüldüm,
hiç bir zaman kendisi olamayacaktı
...
umut diyordu kadın
adam ise boynunda yağlı urgan
'ne anladın bu hayattan' diye sormalı mezarda sorgu melekleri
ne anladın gerçekten?
nefes aldığına mı şükretmeli insan yani
Yanlış
Hava kapalı değil aslında
Yağan da yağmur değil
Aynadaki surete bakıp da bu benim dediğin de sen değil
Yanlış
yürüdüm
konuşur diye kaldırımlar önce
bekledim
kalabalıklardan bir fısıltı
- göğe bak!
gök kapalı mavi tonunda
Benim değil bu hayat
Yaşıyorum diye benim değil
Farklı bir bedende, çirkin hatta
Aynalar bu yüzden düşman
Ve maskeler bu yüzden zaruri
Sosyal mesafelere geldim
Selam Gece!
Biliyorum, uzun zamandır konuşmayalı
Selam! Hatta aleyküm selam!
İyisin biliyorum
Duydum, bulmuşsun yarana bi yara bandı
Yakışmış, örtmüş izini geçmişin!
Bir yüz arıyorum beton kentin sokaklarında
Mecnun'u bu yüz yılın;
Çöl ne arar
Leyla ne arar
Olsa olsa yığınla çöp
Ve karanlığında fahişe ruhlar
Bir düşüm kaldı yalnız
Terkedildim kendimden,
Bana ait olan ne varsa ardı sıra koştu
Uzaklaştı benden ben;
Ah, öyle bir yitirsem ki şimdi
Yok olsam, hiç olmasam, paramparça olsam;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!