Mahmut Polat Şiirleri - Şair Mahmut Polat

Uzatma ellerini sabahlara gelemem
Gelemem ölesiye bakma gözlerime
Belli ki sensiz
Yine seninle bitecek bu özlem

Belli ki bundan böyle

Bu bir Haziran hikayesi,
Dilimde pelit kekresi, bir şeytan ısırığı
Dudağımdan sızan sıcacık kan
Durmadan dönüyordu yelkovan...

Sevişen iki genç kimdi diyor Savcı?

Yutmayı bilmeli insan
Acılarını bazan
Üç kuruşa
Yampiri olmaz adam dediğin

Önce mutlarımızı çaldılar

(Didar'a ithaf olunur.... 14.04.2016/Perşembe)

-Üveyik Kuşu
kanadı kırık keder
bilirim üç beş kelâm acını dindiremez
bilirim bu şiir de beni şair edemez

bir eski zamandı
hangi mevsim bilmem
hangi aydı
burası öyle dingin
öyle sin sin
efsunlu bir kasabaydı

Hüznü sonsuzmuş gibi lal bir nağme büyüyor içimde
Eski bir yol hikâyesinin izini sürüyorum
Sevgilinin ölü gözleri boylu boyunca uzanıyor içimde
suskun
ve soğuk

(Bu şiir, çalınmış hayatlara ithaf olur...)

Memleket kokusu doldurarak bavula
Rize'den göçüp gelmişler İstanbul'a
Nur altı kardeş büyüğü narin bir kız
Her gün Kadıköy rıhtımına gelirdi yalnız

Şair
biraz yaz ormanlarını
turnaların yorgun kanatlarını
Banaz Yaylasının bir sabahını
yahut Spil ve Yunt Dağı yılkılarının
zamanı nasıl hınçla otladıklarını yaz

Akşam olur bir koyu bulut geçer çehrelerden
Yanaklarda ılık bir nem kalplerde kunt bir elem
Demek ki gidenler memnunlar hallerinden
Ne bir mektup ne bir haber o giden gemilerden

Gelir geçer uzaklardan hep beklenen mevsimler

bugün bayram
günün ilk ışıkları sızıyor odama
yıllar var şehrin sağır duvarlarıyla arkadaşım
kalbim kuytu bir göl yalnızlığı
bir orman ıssızlığı içimdeki gökyüzü