Loş'tan İbaret Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

LOŞ' TAN İBARET
İnsan oğlu denen beşerin özü,
İki ayak, elden, baş' tan ibaret,
Ağız, burun, kulak, alını yüzü,
İki kirpik, ayn, kaş' tan ibaret.

Bedenin yapısı et, kemik, deri,
Kibiri, gururu, titretir yeri,
Esmer, karayağız, olsa da diri,
İliği damarı yaş'tan ibaret.

Kimisi kadındır, kimisi herif,
Kimi karacahil, kimisi arif,
Kimi, kaba, saba, kimisi zarif,
Kiminin yüreği taş' tan ibaret,

Nefis sahibidir bay, ile bayan,
Kimi atlı gezer, kimisi yayan,
Kimi, adem ruhlu, kimisi çiyan,
Kiminin mizacı kış' tan ibaret.

Kimisi köledir, kimisi erkin,
Kimi ibadetten olunmuş terkin,
Kimi huysuz, arsız, kimisi çirkin,
Kiminin şuuru keş' ten ibaret.

Yeri gelmiş iken söyleyim sahi,
Kimi vurdum duymaz, kimisi dahi,
Kimi kavurma yer, kimisi mahi,
Kiminin nasibi maş' tan ibaret.

Mana veremeyip bu ikileme,
Tanıtmak üzere kul'u aleme,
Müçtehit olarak aldım kaleme,
Kimin vicdanı loş' tan ibaret.

Sözlük:
Erkin: Hiçbir şarta bağlı olmayan,
istediği gibi davranabilen,
serbest
Maş: Bir çeşit börülce

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk şairi