Abdonun Eşeği Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

ABDONUN EŞEĞİ
Bir Görsen uyuzun teki,
Deyyuslukta pekte zeki,
Yiyerek zıkkımın kökü
Yaşar Abdonun eşeği.

Bilmez sağını solunu,
Çifteyle yıkar kolunu,
Köyün içinde yolunu,
Şaşar Abdonun eşeği.

Kimseye olmaz hayırı,
Her gün sömürür çayırı,
Kovaladınmı bayırı,
Aşar Abdonun eşeği.

Gözünü diker havaya,
Faydası olmaz yuvaya,
Saldınmıda düz ovaya,
Koşar Abdonun eşeği.

Asalet bulunmaz kökte,
Anırarak yapar nükte,
Aslını sorarsan pekte,
Kaşar Abdonun eşeği.

Biraz vardır kahinliği,
Çok iyi bilir hinliği,
Kuşandımı cibinliği,
Şişer Abdonun eşeği,

Tanımaz medrese mektep,
Arsızla yalar mürekkep,
Sanki özü değil merkep,
Monşer Abdonun eşeği,

Karşısında çalsan tımbal,
Sahibi deyil istikbal,
Sırtında onlarca vebal,
Taşır Abdonun eşeği,

Gezer avara avara,
Yalvarsan gitmez davara,
Boynunu sürter duvara
Kaşır abdonun eşeği,

Müçtehit'im çeker kura,
Kafasına vura vura,
İnşallah dipsiz çukura,
Düşer Abdonun eşeği.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi