Leyla İnan Şiirleri - Şair Leyla İnan

Yıllar beni çok yordu didinip durdum amma
Senden af dilemedim sağ olasın ey dünya.
Bende sana kızarak hayaller kurdum amma
Bir tek ben gülemedim, sağ olasın ey dünya.

Dertler üst üste gelir, acılarsa dört yanda

Camdan bakıp da yağan karı ya da yağmuru gördüğümde şair olmak istiyorum, içimde hissettiğim duyguları anlatabilmek için. Her bir kar tanesi kadar özgür ve eşsiz olmak müthiş bir şey olmalı.

Soğuk havalarda ve ayazda şair olmak istiyorum, başımı sokabileceğim bir evim tepemde bir çatım olduğuna şükredebilmek için. Koşullarım elverse de sokak çocuklarına ve evsiz insanlara kapımı ardına kadar açabilsem keşke.

Elma ya da erik dalında açmış bir çiçeği gördüğümde şair olmak istiyorum, o güzelliği baharın müjdecisini daha iyi anlatabilmek ve yüreklere dokunabilmek için.

Neler neler görüp duydum, savurdum külümü yere
Yıllar yılı aşk odunda yanıyorum görmü yorsun.
Sevdalıktan korkmaz iken, o da düştü işte sere
Adını hep aşk modunda anıyorum görmüyorsun.

Sevdiğine inanarak hayatımı adıyorum

Belki sözler biter, kalemim yazmaz
Bir nokta olsa da, bitmeyen sensin.
Seven sevdiğine kolayca kızmaz
Aldığım nefese, yetmeyen sensin.

Gözyaşım sel olup ıslandığımda

Yine sabır örmeye başladım
bir ters bir düz rengi siyah beyaz.
Haroşa gibi karma karışık duygular içindeyim.
Bir yanı çile bcir yanında umutlarım.

Yine sabır örmeye başladım kırmızı beyaz.

İstediklerim mi çok fazla geldi?
Bunu bari söyle, ben de bileyim.
Hasretlik acısı bağrımı deldi
İçim ağlıyorken, nasıl güleyim?

Karanlığa kalıp yitme diyorsun

İki can düşmüşse sevda yoluna
Gönül tutunduğu dala kırılır.
Mevla aşk vermişse özge kuluna
Dudağa değmeyen bala kırılır.

Dostunu aldatıp kuyu eşenler

Yepyeni bir yıla girerken dünya
Her an barış desem acep kim duyar.
Kan ve gözyaşını görürken dünya
Her gün barış desem acep kim duyar.

Açlık yokluk bitsin, hüzün olmasın

Yine akşam oldu güneş batıyor
Hiç kimse bilmiyor garip halimi.
Kalbim sıkışıyor zorla atıyor
Hiç kimse bilmiyor garip halimi.

Duvarlar üstüme gelip duruyor

Gözümün önünden gitmiyor mazi.
Çizgili çarşafla yatağı ikiye bölüşümüz.
Çizgilerinden ikiye böldüğümüz ihlal edilemez sınırları,
Uykunun ve masumiyetin egemenliğinde çiğneyip
Sabaha sarmaş dolaş uyanışlarımız.
Aklıma geldikçe güldüğüm ve hâlâ anlattığım