Köksal Akar Şiirleri - Şair Köksal Akar

Sonu olmayan hayat, yaradandadır mevcut.
Bir O'na has yalnızlık, bir O'nadır itaat.
O bire müptela ol, ikilemleri unut.
O'nsuz tek düşünceyi, saklama, kalbinden at.

Toprak yanar, su yanar, ateş yanar, kül yanar,
İsmini söylemeyen dudak yanar, dil yanar!
Tutuşup hasretinle kavrulur nice beden,
Visâlinle Efendim parmak yanar, el yanar!
Kıvılcımlar saçılır mahşerinden hülyanın,
Yokluğunla ey Nebi (sas) gayrı nice kul yanar!

____________Abdülkadir Öğdüm'e...

Gülerdin; ağlamaklı, gönlünde bin bir hüzün;
Henüz gençliğin kadar ölgün değildi yüzün.

Gülerdin; sen gülünce solardı tüm çiçekler

Nasıl desem bilmem şu özlemimi,
Burnumun ucunda tüter şu Kelkit.
Kapatsam da dostlar ben gözlerimi,
Ansızın karşımda biter şu Kelkit.

Soğuktur suları Çimen Dağı'nda

Duydum ki bana nisbet uykusuzluğun varmış
Yalnızlığın inadına yalnızlığa dalmışsın
Geceler böyle anne, hep sabahı kovarmış
Sen benden daha derin gecelere kalmışsın

Bekle zamanı derin derin geceler boyu

Gözbebeklerin yorgun, başın hülyalı yine;
Anlat… Seni ağlatan bu karanlık sevda mı?
Çevir mahzun yüzünü, eş tutma matemine;
Hüzün aydınlatmasın yeter, gamlı odamı.
Yeter sana ağlamak kadar yakın durduğum,
Yeter gözyaşlarıma kelepçeler vurduğum…

Hele geçsin üç-beş sene
Hep yaşadın sanacaksın.
Dünden varınca bugüne,
Yarına aldanacaksın.

Bir gün olacak bin asır;

Vuslat ayrılığa açılan bir kapıdır...

Gurur kirli bir izdir yaralı yüreğinde;
Gözlerin baykuşların dünyasına yabancı
Sana sevdalı kalpler yok olur, an gelir de,
Benim kalbime düşer, bilirim ki, her sancı…

____________Sevim Yakıcı'ya! ....

Ne gurur gölgeledi ömrümü ne bir günâh;
Bir tebessüm uğruna çektim çektim her gün âh!