Kir Şiiri - Aytekin Orhan

Yüzümdeki çizgileri gördükçe ömrüm gecedir
Mavi bir ışığın koşturması yalnızlığım
Bu iklim tanıdık değil eskinin gözünden görünen
Küskünlüğüm bu olsa çözerdim başka bir şey
Sözlerime burgulanan anlaşılmazlığın sonu kilit

Kör bir gece daha insanın kendine uzaklığı
Aşındırır tozlu rafları ve dökülen iki satır
Artık kadın anlasa şiir dile dönmezinde
Gençlik merdiveni eksilir günlerden hisset

Kanayan bir yaranın tuzuydun sulanan
Andıkça kabuk bağlamaz içerileri çürüttüğü
Sonrası olmayandır aşk dökülür pencerelerden

Şimdi söylenen sözler aşk boşluğu içinde yatan
Süzgecinden geçirilmiş sabahları kuşatan

Yeni bir güne soyunuyorum emzir beni…