Kimsesiz Şiirler Şiirleri - Şair Kimsesi ...

Kimsesi olanlar dahi açken sevgiye,
Kimsesizler nasıl yansın kimsesizliği ne?
Dünya bu kadar kin, nefret, öfke kusarken,
Sevdayı nasıl sararsın benliğine?

Zaten, ayıplar la büyümedik mi?
Günah denip, yolumuzdan edilmedik mi?
Hep utanarak, başı önde yürümedik mi?
Törelere kul olup, hangimiz ölmedik ki.

Oysaki, tek istediğimiz, biraz sevgi, bir tutam yaşam.

Aşar mıydın dağları, nehirleri?
Yıkıp gün eder miydin koca koca şehirleri?
Uçsuz ummanda keşfeder miydin
Hiç tanımadığın yerleri?

Ölü bir şairden dinler miydin

Oysaki daha sözümüz vardı,
Ölümlü dünyada ölümsüz aşka.
Herkesin bir hayat hikayesi vardır,
Kiminin yalnız, kiminin başka başka.

Önemli olan, asırlık bir çınar gibi dimdik yaşamak.

Yalnızlığın uçurumunda oturup
Ufka daldım ve gidişine iki satır yazdım.
Güneşin battığı yerden rengârenk
Gökyüzünde kanat çırpınışını izledim... Özlemin.

Kınalı kekliğin narin sesinden nağmeler dinledim.

Hala, bıraktığın yerdeyim be dostum.
Aynı evde, aynı pencereye bakıp bekliyorum.
Yalnız ve karamsar.
Arasıra, parka gidiyorum
oynayan çocukları izlerken, yeniden hayata dönüyorum.
Seviyorum parkları, her yerde masumluğun ayak izleri, saflığın telaşı.

Hassastır şiirler, çabuk kırılırlar.
Fedakardır şiirler, bütün yükü sırtlarında taşırlar.
Kimseye yük olmadan.
Naiftir şiirler, kırmazlar kimseyi, kırılsalar bile.
Üzgündür şiirler, her bir hikayede, ayrı ayrı, yara alırlar.
Hoş birer sohbettir şiirler, gerçek şairlerin, anlamlı mısralarında.

Gökyüzüne yazdım kaderimi;
yıldızlar sonsuz yoldaşım ve şahidim.

Güneş doğar erkenden
ve bakar yeryüzüne tepeden.
Ay gündüze küskündür, sitem eder inceden;

Yeryüzüne iblisle savaşmak için geldim.
Lâkin şeytanlaşmış pek çok varlık vardı ki...
İblis’i unuttum.
Onlarla müzâkere ettim, anlattım; kimiyle de ittifâk ettim.
Fakat hiçbirine itimâd etmedim.
Çünkü her dem yalan ve hile feyz aldı her köşede.

Yükün alıp, gitme vaktidir, bu şehirden, bu ülken, bu diyardan.
Gitme vaktidir, herşeyi bırakıp.
Sadece, anılarını yanına alarak.
Biliyorum kızacaksın, belkide haklısın.
Ama yinede, gitme vaktidir.
Korkmuyorum, sadece biraz yorgunum.