Kezban Gündüz Şiirleri - Şair Kezban Gündüz

İçim yandı bu gece.
Başka acıdı kalbim.
Ne dönebildim geriye,
Ne gidebildim.
Tam yarımı buldum derken,
Hep yarım kaldı bir yanım.

Ne gelmeler tükendi,ne gitmeler.
Nede yıldızların kurşun gibi acı sözleri.
Utanarak bakışlarımı çekişim ondan.
Ömür törpüsü,çekilen hasret tükenmedi,
Ben hep üşüdüm.
Ne ayrılıklar tükendi ne ihanetler,

Bilmediğin defterler dolusu şiirler yazdım adına.
Şarkılar besteledim,
Kimsenin duymadığı.
Sevmekmiş bunları yaptıran,
Özlemekmiş,
En zoru kolay kılan.

Sabaha az kaldı, gün ışıyacak.
Yine sessiz sokaklar.
Beyaza bürünmüş ankara,zannetme geçer zaman,
Vakit herzamankii seyrinde,
Acımasızca ensemde her an.
Kadırımlarda sahipsiz ayak izleri,

Kuru daldan düşen yaprak misali,
Ansızın çıkan rüzgarda savrulup,
Bilmediğim diyarlarda aldım soluğu.
Tnıdık bir kaldırım taşı aradı gözlerim,
Tanıdık bir gülümseme belki,
Oysa yoktu.

Kızmamak lazım giden sevgiliye,
Hayat bu acıtsada içini,
Güzel hatırlamalı,ilk öpüşle ilk gülümseyişi.
Mühim olan sevilmek,uzak olsada senden,
Unutulmaz hiç bir aşk,
Gitsede gönüllerden.

Dağlar karablıkta korkutur beni.
Devleşir ağaçlar,
Solukları öfkeli.
Bakamam gözlerine gecenin,
Kan damlar bilirim.
Ağızlarında tüm ayrılıkların hikayeleri,

Elim mahkumsa vermeye,
Dilim mahkumsa susmaya,
Aklım mahkumsa unutmaya,
Kalbim mahkumsa kırılmaya,
Tenim mahkumsa sana,
Tutsaklığım müebbet,

Deniz gibi sevdim seni,
Maviydi rengin huzurlu,duru ve dingin.
Martı çığlıklarında kaybolurdu sesiz melodin,
Güneş gibi sevdim seni,
Sarıydı rengin,
Avuçlarını yaksada kızıllık,

Bir yıl daha tükettim ömrümden,
Bu gün anladım.
Tüketecek bir günüm bile olmadığını,
Zavallı ben!
Zavallı yüreğim.
Üzgün kırık şimdi,