Keşke bilebilseydin Şiiri - İlyas Kaplan

keşke bilebilseydin
bir kelamın değil bir yüreğin sesiydi
bir sancı suretinde
her biri ayrı heyecan
dize dize hayaller
beyit beyit duygulardı
tüm hislerim

şimdi zamanın nefesi daralıyor üzerime serpilen kasvetten
soluk almakta zorlanıyor gibiyim
turna geçmez dağlarda kaybedilmiş umut patikalarını
sancılı gecelerin karanlığında yitirilmiş tebessümün
son güzergahını
bugün beni düşkün ve zelil kılan
buhranları
bunalımları
keşke bilebilseydin

henüz her şey kafamın içindeyken
henüz kalem hokkaya bandırılmadan
öylesine zordu
öylesine çetrefil
fasılalarla
peyderpey
öyle yoğun
o kadar içtendi ki yazdıklarım
keşke bilebilseydin

sonra acı gerçeklerin mutlu düşlere
paslı demirlerin parlak gümüşlere döndüğünü
mahzun bakışların tatlı gülüşlere durduğunu
ayaklar altına kor değmiş karlar gibi
eriyip gittiğimi
keşke bilebilseydin

yıldızların göğün ucundan nasıl parıldadığını
güneşin ışığı ufuktan nasıl doğduğunu
arzularımın sersefil olduğunu
ve bir de
gönlüme mana reyhanlarının nasıl sürüldüğünü
keşke bilebilseydin

çaresizliğin sesini
atılmış çektiklerden sızan onca hasreti
her saniye yaşanan umutsuzluğu
sinedekileri
şimdi düşman kesilen duyguların
aşktan ayrı bir şey olduğunu
keşke bilebilseydin

sabahlar aydınlanırken
en tatlı gülümseyişler düşerken yüzlere
meveddet sevinciyle parlayan ışıklar vururken
sensizliğe
elif hakkı için
aşkının ateşine atıldığımı
yandıkça
yandığımı
keşke bilebilseydin

redfer