Bir anne isterdi çocuk,yüreği sevgiyle tanışsın diye
Ağlayınca avutulsun isterdi çocuk
Bir anne şefkati sıcaklığında
Bitince günü başlayınca gecesi ağlardı
Bir çocuk isterdi kadın
Aşk denen hançer saplanınca kalbime
Anladım geçmeyen zaman neymiş, ne kadarmış
Bilmedim ne adar sürer böyle
Kendi yorgun ruh halimle kaldığımda
Geçen her zaman ıstıraptı senden bir şeyler aradım
Sürgün gidince ışığı gündüzün,gecenin siyahına
Sende tutsak düşüncelerim
Gecenin dili gözlerinde bir ışık ararken
Kendi ruh halimin yansıması yüzündeki
Yüzüne gölgem düştü
Bir gün yağmura yakalanacaksam
Yanımda şemsiye olmasın
Ve o beni hüzünlü bir anımda yakalasın
Ki yağmura yakalandığıma üzülmeyeyim
Eğer bir gün yine aşık olacaksam
Bizimdi bu dertler,kaçınca özlediklerimiz
Gelince gönderdiklerimiz susunca anlatılanlar da
Her şey sessizdi,benden kopan çığlıktan başka
Dinleyince sessizlikleri kopan çığlıkların yankılarıydı kulaklarımızda
Her ne olduysa sen gidince oldu
Susuz Toprak İçin Yağmur neyse
En ihtiyaç duyulansın Kalbimde
Dünümde bugünümde yarınımda
Aralıksız ol her anımda
Ağlarsam namerdim ayrıldığımıza
Meleğim kelebek gibi uçtuğunu görmek de kardı benim için,
Hoşça kal derken kanatlarını açıp
Bana koş der gibiydi bakışkarın
Uslanırsa namerttir şu gönlüm anında
“ Ama”larla yaşanmıyor, fakatlar aman vermiyor.
Bağlaçlar aşka ara verdirmiyor
'İle' bağlacı kopup cümleyi bağladığında
“Yalnız” a dönüşünce cümlede
Yalnızlaştırma bu en son halimi
Sen diye sevdiğim,peşine düştüğüm
Sonra arkamı döndüğüm
Sen değildin “o” bendim aslında
Kaybettiğimi sandığım düştün
Yoktun uyandığımda
Varlığımda varlığını sorguladığımda
Senden kaçarken sana tutuldum
Ne bu koşmaktan yoruldum
Ne de yaşamaktan korktum
Hep bir yerlerde durdum
Yaşam içinde hep bir yerlerde koşuşturdum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!