Bir aşkı içimden attım
Aşkla birlikte içimde gitti
Herkes içindekini bilir
İçinde kopan fırtına yalnız kendindekini bilir
Herkes kendi fırtınasını yaşar
Her akşam bir köşe başı
Her gün yeni bir sessizlik
Dinmeyecek bu içimde
Bu derin sessizlik
Saçı dökülmüş yıllarım
Enine boyuna düşününce
Cisimleştiriyorsun sende olanları
Oysa eteğindekileri döktüğünde
Sende madde fazında değildiler onlar
Neden herşeye 3 boyutlu bakarsın
İçimden geçenler,aklımdan geçselerdi
Sevmek bu kadar hüzün vermezdi
Kovsan bir dert kovmasan bir dert kalbindeki
Karşı konulmaz bir hal kaçınılmaz bir son.
Bulunca beni ölüm; göz kapaklarım kapanır
Kayıplardayım adandım sana
Aydınlık yüzünü çevirme benden
Hiç gecem bitmiyor zaten
Karanlığımı aydınlatan bir yıldız ol
Anlık da olsa küçük bir mutluluk
Çok şey değil istediğim
Çivi çiviyi söker diye
Başlarsa bir ilişki
İçine çivi gibi çakılanı
Kerpetenle sökmek gerek
Hele bir de kök salmışsa…
Kollarında hayat bulmak
Ve doğmak yeniden,
Aynısı yok hiçbir vakit
O duyguyu yaşattıran yeniden
Bir sevgili gibi bulmak
Sende aradıklarım vardı
Sende değil, kayboldum kendi dünyamda
Sende buldum sandığım
Aşktı sonrasında yanıldım
Sen sandın ki seviyorsun beni
Sana büyük yeminle bağlandım
Verdiğin her anı tereddütsüz harcadım
Sonra günlük kaygılar kopardı seni benden
Hep başkalarının işleri meşguliyetim oldu
Sana büyük yeminlerle bağlıydım
Ben arkamdan gelen bir duygunun esiri miyim?
Peşimi bırakmayan bir gölge
Kulaklarımda uğultusu dinmeyen bir ses
Ben yine o eski serseri miyim
Her çarpan rüzgar yüzüme
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!