Ben sende kaldım, gizledim kendimi
Hani kendini görmez ya çoğu zaman insan
Sende gizledim kendimi
Hatayı görmez ya kendisinde
Ne zaman ki ayna tuttun yüzüne
Bir kalbin varsa; ve biri içi çarpıyorsa
Boşa yorulma diyorsa aklın
Söz dinletemiyorsan kendine bile
Arsız bir çocuk olmuşsa arzuların
Dur! demeni dinlemiyorsa;
Bırak onun için yansın bedenin
Sen nelere hazırısın böyle
Rüzgar gibi geçen zamana
Dur diyebilecek misin?
Ben hazırlıksız yakalandım
Bu ayrılık bende yalnızlık tohumları ekti
Ölü doğmuş gibi ölü yaşıyorum
Kentin yabancısı habersiziyim
Şehrin metrosu ölü insanlar taşır
Yollarda canlı cenaze …
Çarpan bir kalp ararım
Sus diyorsun bana ruhum
Bana sus deme! kalbim susmuyor
Git diyorsun vur başını duvarlara
Kalbim yapma gerçekler acıtıyor
Kalbimle gerçekler hep beynimde savaşıyor
Çok karanlık bir aşığım
Geceler kıskanır karanlığımı
Ben siyahın egemenliğinde
Kendime allı morlu aşk seçemiyorum
Renk yoksunu olurken siyahım simsiyahım
Ben ayrılığa bir kurşun sıktım
Ben hasrettim derin bir özlemdim
Tetiğe dokunan parmaklarındı
Namludan fırlayan kurşundu ayrılığı vuran
Biz ayrılık şarkılarıyla aynı yolda yürüdük
Bana bir kaç günlük çocuksu mutluluk yaşattın
Gittiğinde adamlığıma döndüm
Yüzümde somurtkan bir ifade
Yeniden hoş geldin mutsuzluğum
Sana kal diyemedim bende uzun uzun
Bendeki öyle bir kalp ki
Bana düşman başkasına dost
Benim olan bana yaramıyor
Her gün zararınsa bir sevgi
Kalbini hangi duygu besliyor
Yalan yüzler görüyor
Yalan sözler duyuyorum
Yalandan hayat yaşıyorum
Yatsıya dek yanan mumlar
Karanlığımı almıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!