Kendime özür Şiiri - Turcan Durmuş

🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶
🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶
Kendime Özür
🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶
🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶🎵🎶
Gecenin sessizliğinde yalnız başıma,
Kendi içimde kaybolmuşken bir fırtınanın ortasında,
Kendimle yüzleşiyorum, kırık dökük anılar arasında...
Her bir pişmanlık, her bir hata,
yüreğimde izi geçmeyen bir yara gibi.
Ben'ki kendi ellerimle kararttım rüyalarımı,
Bir çocuk gibi oynadım kırılan hayallerimle,
Her adımımda bir pişmanlık,
her sözümde bir yara,
Şimdi aynaya baktığımda gördüğüm yüz bile yabancı bana.
Kalbimi bir kuyuya attım ve geri çıkmasın diye taşlar bağladım üstüne,
Her düşüşümde biraz daha derine battım.
Güven dediğimin bir yalan,
sevgi dediğimin ise bir masal olduğunu öğrendim.
Zamanı bir kum saati gibi ters çevirdim,
Her tanesi bir kayıp, her saniyesi bir ihanet.
Dostlarımı bir bir sildim, yüzlerini unuttum,
Şimdi ellerim boş, yalnızlığım bir yük gibi omzuzlarımda.
Geceleri rüyalarımda kendimle kavga ediyorum,
Bir yanım cellat, bir yanım mahkûm.
Kendime beni Affet diyorum, ama kulaklarım kendime bile sağır,
Kendi sesim bile yabancı geliyor bana.
Bir ağaç gibi köklerimi kestim kendimden,
Yapraklarım döküldü, dallarım çürüdü.
Şimdi çorak bir tarla gibiyim , hiçbir şey yeşermiyor toprağımda.
Gözlerimde biriken yaşlar, deniz olup taştı,
Her damlası bir pişmanlık,
her damlası bir acı
Gözlerimdeki yaşların nedenini arıyorum.
Kaybettiğim zamanlar, geri dönmeyen bir tren gibi,
Yüreğimdeki boşluk, bir çölün sessizliği gibi,
Her adımda, kaybolmuş bir yol gibi.
Geri dön diyorum, ama zaman bir nehir gibi Akıp gidiyor ve bu nehir beni de sürüklüyor peşinden.
Kendimden özür diliyorum,
ama kelimeler boş,
Her harf bir yara,
her cümle bir keşke.
Yeniden başla diyorum,
ama ellerim titriyor,
Çünkü biliyorum, aynı hataları yine yaparım.
Duyduğum Yanlış sözlerin, kırdığım ve kırıldığım kırık kalplerin yankıları,
Birer zehirli ok gibi,
Saplanıp kalmış Kalbimde
Her biri Birbirine dolanmış ve her kalkamaya çalıştığımda dizlerimin ferini kesen dikenli teller gibi....
Şimdi kendi küllerimin arasında oturuyorum,
Geçmişim bir yangın, geleceğim ise bir sis tabakası.
Affet diyorum kendime, ama yüreğim taşlaşmış katılaşmış bir kere,
Çünkü biliyorum, ben en çok kendimi incittim.
Karanlıkta geçmişin ağırlığında boğulurken.
Hangi adımda yanıldım, hangi kelimede kaybettim diye düşünüyorum,
Her bir hatam, içimde yankılanan bir çığlık gibi.
Kaybettiklerimin acısı, yüreğimi dağlıyor,
bir sürü ayrılık ve bir sürü vedanın izleriyle doluyum.
Pişmanlıkların gölgesinde yaşamaya mahkum olmuşum.
Kendime verdiğim sözleri tutamamanın üzüntüsüyle,
Yüreğimde bir ağırlık, omuzlarımda ise taşımaktan yorulduğum bir yük var.
Her bir yanlış karar, her bir yanlış adım,
Beni kendimden uzaklaştıran, içimde fırtınalar koparan bir girdap gibi.
Bu gece, kendimle barışmak için bir adım atıyorum,
Ve Kendimden özür diliyorum....
Kaybettiklerimi geri getiremem belki,
Ama kendimi affetmek ve yeniden başlamak için bir fırsat istiyorum .
Gecenin karanlığında bir umut ışığı arıyorum,
Kendi içimde, yeniden doğmanın yollarını bulmaya çalışıyorum.
Her bir pişmanlığım her bir hatam, her biri ders olsun bana
Şimdi kendimden Özür diliyorum...
Yanlış adımların, pişmanlıkların ağırlığı altında ezilmiş bu ruh için.
Unutulmuş umutlar için,
soldurduğum gençliğim için
Yanlış kararlar ve yanlış seçimlerim için ..
Bu yolda, yalnız değilim,
Çünkü içimde, bir ses var,
Ve o ses, beni yükselişe taşıyacak,
Yeniden doğmama yardım edecek,
Yeni bir ben için, yeni bir başlangıç için
Ve yeniden doğmak için,
Kendimden Özür diliyorum...