Alev dökülür gökten
Her yer kızıl kıyamet
Sanma biter bu sancı
Makbere dek sürecek
Hınca hınç yığınlarda
Yine bir ilham sağanağı ufukta
Kalem çıkmış kınından
Kağıtla buluşmak adına
Kısa sürmüş iki sevgilinin ayrılığı
Şimdi vuslat zamanı
O ilk dokunuş için hazır her ikisi de
İstedim bir şiir yazayım sana
Gecenin hüzün saatinde
Kelimeler düğümlendi
Kalemimin ucunda.
Dokundum kağıt tutuştu
Alev alev her yan
Yokluğunu çektiğim sabahı her gecenin
Göz altlarımda torba yüreğimde sen varsın
Bitince şiir olan yazdığım her hecenin
Başında bir yalnızlık son deminde sen varsın
Baharda su yürüyüp filiz veren her gülün
Menekşe kokulu vatan özlemli
Uzayıp gidiyor bitmiyor yollar
Bir ömür misali ağır ve aksak
Nasipten öteye gitmiyor yollar
Ömürden eksilir yiterim yolda
Yüz tohum eksende hiç biri bitmez
Esaret altında olan toprağa
Bin dualar etsen Tanrı işitmez
Vatan için düşmemişsen toprağa
Yüreğin boşaldı topraktan önce
Duyguların esiri bir garip aşığım ben
İlk değil ki nedeyim
Terkedilmeye alışığım ben
İlk aşkım Asuman'dı
Duydum bir gün evlenmiş
Bana söz verdiğini bir başkasına vermiş
Derdim öyle çok ki dostum
Ağlıyorum gülmüyorum
Yaşamanın gayesi ne
Soruyorum bilmiyorum
Soruyorum ben herkese
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!