Kemal Doğanay Şiirleri - Şair Kemal Doğanay

Karagözlüm saçlarını,
Çöz diyorum çözmüyorsun!
Bir kerecik gözlerini,
Süz diyorum süzmüyorsun!

Hiç şansım yok aşktan yana

Yıkılası Bağdat gözüm görmesin
Söyleyin anama yüzüm gülmesin
Irak’a gittiğim kimse bilmesin,
Oy Kerkük Kerkük’te yanarım Kerkük,
Başıma karalar bağlarım Kerkük!

Dinde dindaşım
Yolda yoldaşım
Benim haldaşım,
SEN OLUR MUSUN?

Vücutta başım

Hadi git buradan,
Beni bekleme.
Bu tren burada,
Durmayacak ki! ..

Döneceğim diye,

Bana soruyorsun; Kimden bu yapı?
Giray Han’dan kalma konaklar gördüm.
Senelere meydan okumuş kapı
Osmanlıdan kalma topraklar gördüm.

Çalıştım durdum yıllarca,
Harama hile katmadım.
Yoruldum durdum yıllarca,
Akşam erkenden yatmadım.

Selam vermedim alçağa

Bahar çiçekleri açıyorken dün,
Sevgiye doymanın zamanı geldi.
Bütün yaşadığım aklımda bu gün,
Sevgiye doymanın zamanı geldi.

Bahar geldiğinde güller açacak

Aka kara deseler de,
Çözüm sandıkta sandıkta.
Kapımıza gelseler de,
Çözüm sandıkta sandıkta.

Demokrasi der,dururlar

Hani bu dağların karı erirdi
Ovaları çayır-çimen bürürdü
Avşar Beyi yaylasına yürürdü,
Göç zamanı geldi,kalkta gidelim!

İpek mendil saldım yarın alacak

Her bahar geldiğinde bana bir haller olur,
Başımda sevda yeli elimde güller olur.
Bülbül-ü Şeyda öter önümde göller olur,
Kurur bütün çiçekler yolumda çöller olur.
Her bahar geldiğin de bana bir haller olur!