Kemal Berk Şiirleri - Şair Kemal Berk

Gönül yelken açarken,
Dalıverdim ummanlara.
Gözlerim nemli, gönlümde hasret
Yürekler közlenirken, tutuşuyor halaya
Nasılda çarpıyor heyecandan kirpikleri
Sanki titreşen, davulun sesi değil

Kıravatlı beyimiz koltuğa otururken
Altın'a düşkün olan göz kırparak gülerken
Dayanırmı hiç yürek alev gibi yanarken
Yarını düşünmeyen gör belaya düşerken

Dünya malı peşinde her gün yanıp tutuşur

Gördüğüm günden beri içimdeki ateşin
Göklere çıkarırken, huzur ile yaşarım
Şu yaralı gönlüme, ne zaman nasıl girdin
Geçen zaman içinde güzelliği yaşadım

Ne yaşın ne mekanın yaşarken önemi var

Gördüğüm güzeli bir de bana sor
Kalbimin en güzel yerine koydum
Yüzüne bakınca gör eyliyor ar
Kalbimin en güzel yerine koydum

Sanma ki unuttum sanma ki kaçtım

Sağa sola baktıkça gözüm gönlüm açıldı
Gördügüm güzelliği, başka gören göz var mı?
Sevdasına yandığım, ruhuma huzur katar
Şu gönlümde yatanlar, kovana bal yapar mı?
*
Sevdasıyla yananın, bacası olmaz asla

Gördüğümün ötesi, büyülüyor ruhumu
Evrendeki insanı, gönlüme sokabilsem
Gülümü, dikeniyle birleştirip huyunu
Misk-i amber kokuyu, huzurla alabilsem
*
Herkes bir şey konuşur, sözlerini dinlerken

Yol üstünde gördüğüm, mahşer-i kalabalık
Dizilmiş hepsi saf saf, kıyamda durur gördüm
Bir alkıştır kopunca, oynaşır alabalık
Takılmışlar oltaya, yem olan saflar gördüm

Hepsi yürekten meftun, gözleri bir hal bakar

Arının sırrı baldır, hikmeti var mı bilen
Hak kitabi okuyup, anlayanı görmedim
Kalbe sevgi koyarak, rastlamadım bir yelen
Her işte cinlik yapar, sevdiğini görmedim

İş aradım mercekle, açlar sarmış her yanı

Hissettirdin bana seni her yerde
Bakıp da görmeyen, meğer benmişim
İz bıraktın, beni gör de, bil diye
Bakıp da görmeyen meğer benmişim

İnsanlara yürek verdin sev diye

Görmedim yüzünü duysam sesini
Gül bahçeye salı verdin gönlümü
Yürekten gelince çığlık sesini
Güllerin içine saldın gönlümü

Elinden tutup da koşasım gelir