Her şeyin bir aslı esası vardır
Cızıdan çıkanın aslı insandır
Edebi bilmeyip kıranlar vardır
Doğru yol gösteren gerçek dostlardır
Doğruyu bilsen de, dil hüner ister
Bırakın günleri, aylarım şaştı.
Bir anda yaz gördük, baharım şaştı
Sandığım iyinin yolları şaştı
Güllerim halimi görünce şaştı
Kışın ayazında çiçekler açtı
Doyayım
Aç kalmış insanlara
İlim, irfan, ahlakı
Öyle güzel anlat ki,
Bir daha acıkmadan
Hak, hukuk, adaletle doyayım
Doysa da şu insanların karınları
Doymuyor ki gözleri kana
Tüm dünyanın malını alsa
Yiyeceği değil mi, hepsi bir kaç lokma
Gözleri görüyor
Biliyorlar aslında her bir şeyi
Dün Akşam Üzeri
*
Dün akşamüzeri bir güzel gördüm
Sevinçten gülerken gözlerim parlar
Bir tatlı belayı başıma ördüm
Duyduğum sözlerle gözlerim parlar
Dün gece meyhane aradım
Şehrin tüm sokaklarında
Düşündüm sonra
Bulsam ne olacak, bulmasam ne olacak
Senin uğruna olmuşum sarhoş
Gönlüm olmuyor bir başkasına hoş
Hayat bir oyunmudur, hayatla oynayanlar
Karanlık kuyulara, insanı gönderenler
Tersten okur kitabı, yanlışı hep yapanlar
Acımadan söylüyor, bir şey olmaz diyenler
*
Kanun kitap yerinde, görev bende diyenler
Dünya alem bir yan oldu korkmadım
Gönül verdim, canı verdim sevdama
Esen yelden itten kurttan kaçmadım
Yürek dolu yelken açtım sevdama
Anadan bacıdan engel çıksa da
Yürekleri yakıyor, gam kederle hırsınız
Dünyanın çivisini, kökten söküp attınız
Edepsizlik diz boyu, ne de sesi kestiniz
Dünyayı başımıza, yıkmak mı istersiniz?
İlim irfan ne varsa, hepsi girdi çuvala
Dünyanın Derdi .
Dünyanın derdini ben mi yüklendim
Düşündükçe gülmek geçer aklımdan
Eller söyledikçe bende tükendim
Düşündükçe gülmek geçer aklımdan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!