Kazim Öztürk 2 Şiirleri - Şair Kazim Özt ...

Para yok, pul yok,
Yoksulluk çok..
Ayağımda eski bir lastik,
Pörsümüş ve yırtık,
Başkalarının verdiği,
Elbiseyi giyerdim,

Yakışır

Ağlamak değil gülmek yakışır insana,
Yol uzun, ömür kısa, bilmek yakışır insana.
Saatler, zamanı dokur, durmadan,
Gözyaşını silmek yakışır insana.

Yalnızlık!

Yalnızlık, büyük cefa sevenler için!
Ne uykusu bellidir, ne uyanıklığı,
Gözlerde nem, gönülde hüsran!
Beyinde deprem, yürekte kan!

Bir cahil, bir yobaz, bir salak;
“Yaratan insandır” diyor, lafa bak.
Tek yaratıcı var o da Allah.
İnsanda yaratıcılık yok,
İcat, buluş, geliştirme çok..
Beyni küçük, aklı kıt olanlar,

Hüzün

Hüzün; hazan yaprağı,
Kışa başlangıç!
Gözyaşı, keder, kar...
Ayakların üşümesi,

Hangi Kadının Günü?

Kadınlar günü diye kadını ezdiler!
Dövüle dövüle insanlıktan bezdiler!
Bir de üstüne şiirler düzdüler,
Böyle gününüz yere batsın!

Hayat, geniş bir alan,
Herkese lazım olan,
Unutulmaz bir okul.
Hayat okulunda sınıfta kalmak zor,
Burada sınıfta kalırsan,
Orada yer bulmak zor.

Ben niçin böyleyim?
Kusurum ne, günahım ne?
Sen mükemmelsin, hatasızsın,
Kabahatin büyüğü bende,
Eğrilik yok sende,
Mertek var bende,

NE KALDI?

ahlak gitti, "sız" kaldı,
insanlık ıssız kaldı!
edeb yok oldu, "siz" kaldı,
toplum ortada dipsiz kaldı!

Dünya karanlıklara bürünmüştü,
Sen aydınlattın ya Resulallah.

İnsanlar diz boyu çirkinliklere girmişti,
Çirkinliklerden kurtardın ya Resulallah.