Kazım Karagöz Şiirleri - Şair Kazım Karagöz

Kemikli köy yolcusu, yaklaşıyor durağın,
Hadi kalk dendiğinde, var mı bir hazırlığın?

Kendimize gelmeli, sağlam tohum ekmeli,
Tabi ki bunun için biraz kahır çekmeli...

Kendine gel imanı biri çalmadan önce,
Kendini düzelt melek canı almadan önce.

Başkası şöyle böyle demesi çok kolaydır,
Kendine geldiğinde küçük bir söz olaydır...

Salih dost elden tutar çıkarır yükseklere,
Nadandan dost edinme batırır keseklere.

Tesadüf yani yok mu bu kainatı kuran?
Ne dersin? varsa ki, var, gönderemez mi Kur'an?

Ne çok haini varmış bu vatanın arkadaş?
Temizlemeden bunu yola çıkmak işi yaş!

Bir ben varım, ben dedin, yaşarken bu hayatta,
Artık yoksun ne oldu? Ne değişti hayatta?

Bu devleti verenler neden verdi acaba?
Coniye, siyoniste onu tutun diye mi?
Satın, savın her yeri, hiç bir şey bırakmayın,
Har ve harman savurun yeyin yutun diye mi?

Mümin olmak yaraya merhem olmak sarmaktır,
Kul hakkını gözetirken kılı kırk yarmaktır...