Kavuşmaması Şiiri - Halil Kumcu

Ne çok hazindir ki aşk ile meşkin,
Yan yana durup da kavuşmaması.
İç içe geçse de kalpte gözlerin,
Bir ömür görüp de kavuşmaması.

Ne yandık ne söndük bu çile ile,
Tutunduk meçhule, hatıra ile.
Ne çare? Yazmış kara yazı ile,
Yol ile yolcunun kavuşmaması.

Bir omuz ararken titrer bu beden,
Bir yerde beklerken donar her hecen.
Ne yapsın çaresiz başın hasretten,
Söz ile sesinin kavuşmaması.

Her gece ay ile düşer diz dize,
Birlik yok olurken ayrılık düze.
Ne garip ki kader aynı öznede,
El ile teninin kavuşmaması.

Bir duygu içimde büyütür gamı,
Yüzümde gizlenen küskün kavgamı.
Her şey sana çıkar dese akşamı,
Adımla izinin kavuşmaması.

Bir resim solarken, bakışı silik,
Bir ezgi biterken, susarsa kirpik...
Ne ince sızıymış, vuruyor gençlik,
Can ile cananın kavuşmaması.

Bir sevda, bin yara, tek nefes geri,
Sükûtla dolarken gönlün defteri.
Şiirler hükümsüz kalır seheri,
Düşle hayalinin kavuşmaması.

Halilî dilenir yârine dua,
Hislere sığmazken geceler rüya.
Bir vuslat ardından çalan şarkıya,
Özlemle özünün kavuşmaması...

23 Mayıs 2025 / Cuma / Ankara