Üç çocuk idiler
Kasabaya geldiler
İkisi erkek,biri kızdı.
Okula gideceğiz,okuyup
"Aydın olacağız"dediler.
-Sordum:
O kadar garip düşünüyorum ki,
Sanki bütün dünya benim gibi,
Kötülükten uzak,dost.
Sanki herkes bana yakın.
Elinde olmadan doğan
Doğarken ağlayan insanlar
Sabah gülüp oynarken
Akşama doğru ölen insanlar
Hayvanlarla başbaşa yaşayan
Eşya gibi satılan insanlar
Kaybetmek çok zordur.
Kaybetmek kadar acı olan şey,
Eşi yoktur dünyada…
Geçen yaşı durdurmak,
Batan güneşi geri çevirmek,
Ağaran saçları siyahlaştırmak,
Memleket davasıymış
Devlet babasıymış
Sanayi ustasıymış
Yalana bak yalana
Aç kalan hiç yokmuş
Şu karşıdaki köyü görebiliyor musun?
Orada yaşayan insanların
Nedir uğraşları,
Nedir yedikleri,içtikleri,
Vakitleri nasıl geçer
O garibanların.
Ben güneşte yanmaktan,
Ateşte kül olmaktan,
Toptan tüfekten
Korkmuyorum.
Ben hançerle yaralanmaktan,
Kılıçla kesilmekten,
Her yanı yara yalın ayaklar
Çamurlu yollardan geçersin yürü
Gariptir anam beni sayıklar
Sılaya doğru yürü be yürü
Bu yana çevir şu arap atı
Biz, gösteriş seven milletiz.
Hesap kitap da bilmeyiz.
“Bugün var, yarın yok” diyenlerdeniz…
Karnımız doyduğu an,
Açlığımızı unutur, gerisini düşünmeyiz
Anam,
Fedakar anam.
Karnında yoğurdun dokuz ay,
Kanınla besledin beni.
Yük oldum sana,
Doğurdun,dünyaya getirdin beni…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!