Dünyanın düzeni bozuk dert etme,
Yalnız kal,arsızla yola gitme,
Her ne kadar dediysem arsızlık etme,
Gönül,biraz geniş ol.
Arsız olanların mevkileri büyüktür,
Çekerim kahrını bu kadar zaman
Bekleye bekleye oldum ben duman
Bıktım artık senden el aman
Yeter artık bitsin bu çilem
Bu kadar ayrılık niçin ve niye?
Neye göre verilmeli
Varlığa göre yada
Yokluğa göre değil
İnsanların değeri
Giymesiyle yemesiyle
Görünmesiyle değil
Şeyyy, bir dakika...
Yabancıyım,
Anadolu’dan geldim.
Hastanedeydim.
Ameliyat olmuştum,
Dün akşam çıktım.
Ben öğretmenim,
Mesleğimi seviyorum.
Zordur uğraşı, küçük mevkidir
Hiç kimse değer vermiyor mesleğime,
Gerçekte dünyanın en güzel sanatıdır
Öğretmenlik...
Bu insanlar,bu müslümanlar,
Kanaryada,İstanbulda
Kadeh kadehe kaldırırken,
Bu insanlar,bu memlekette
Zevke,eğlenceye dalmışken
Öteki kardeşleri
Çok değer verdim,kadrimi bilmedi,
Ağlayan gözlerimin yaşını hiç silmedi,
Dertli gönlüm zaman bulup gülmedi,
Sevdiğim yar, vefasız çıktı
Bir ekmeğe beş zam gelmiş
Herkes yolda işsiz kalmış
Bütçe yine açık vermiş
Gerçeğe bak gerçeğe
Üniversite akademi
Ah felek, vah felek!
Evin yıkılsın, ocağın sönsün felek.
Vazgeç felek, el çek felek.
Kahpe felek!
Feleğin işidir, gözü kör olsun.
Allah feleğin belasını versin…
Dünyayı dumanlı gören gözlerim,
Kırmızı gülleri niye görmedin?
Etrafa korku saçan gözlerim,
Sevgiyi sevdayı niye görmedin?
Od olup dikeni yakan gözlerim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!