Karanlıkları aydınlatan sevgili

Evren bile yavaş yavaş çöküyor
Doğa yok oluyor
Ebedi olan insanların ruhları derler
Bu çağdaki insanların ruhsuzluğu beni deli ediyor
Hayatım dünya kadar karanlıkken
Kainatlar kadar güzel olan sen geldin aşkım
Ve sen benim evrenime dünyama ışık kattın
Ruhsuz insanların arasında bir lunapark kadar coşkuluyum artık
Senin için atan kalbim sensiz nasıl atar bilmiyorum
Bunu öğrendiğim an zaten bedenim toprak ruhum özgür olacak birtanem
Seni sonsuza kadar değil sonuma kadar seviyorum