Yalnızdım ıssızdım
Tek başına gizemli bir aramdım
Konuşmayı sevmezdim pek
Kimseye bişey anlatmazdım
Belki biraz kabaydım
Belki insanlar uzak
Ama sen geldin sevgilim
Hiç beklemediğim bir anda
Hiç beklemediğim şekilde
Bazı şeyleri beklememek lazımmış
Umut kırıntılarıyla hayatta kalan birine bir masa serdin sen
Hayattan zevk almayan birine
Umudu olmayan birine
Unut oldun geldin
Yağmur oldun yağdın başıma
Kalbimin iklimi sen oldun
Bitki örtüsü ise gözlerin
Sonbaharı yok bu aşkın
Yapraklar dökülmeden
Beyaza bürünmeden seviyorum seni
Kalbin kadar temiz
Kalbim kadar tutku dolu
Ve gözlerin kadar yeşil
Sen güneşsin ben ufuk çizgisi
Ben batmanı beklemişim bunca zamandır sen ise batmayı
Yaklaşıyoruz birbirimize
Senin Işıklarınla benim sonsuzluğum birleşecek
Ne tanlar aydınlık olacak bizimle
Ne güzel günlere açacağız beraber sevgilim
Işığınla kalbimde ne çiçekler yeşerecek
Ne ağaçlar büyüyecek
Ne kuşlar şakıyacak aşkımızı
Bir Güneş diyip geçme
Bak nasıl bir cennet yarattın kalbimde
Kalbimin en güzel köşesinde heykelin
Tapılacak vaziyette güzelliğin
Ve önünde eğilinilecek kadar zarafetinle
Ufuk çizgisinde her zaman buluşmak üzere…
Kayıt Tarihi : 12.7.2023 02:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!