Sessiz gecelerde firari iki yıldızdık
El ele dolaşırdık seninle
anıların ıssız sokaklarında
Uslanmaz hırçın düşlerimiz vardı
Adı yalnızlık olan bir mevsimden kalma
Cebimizde eski günlerin resmini taşırdık
Bugün yağmurlu bir gün
Islanıyor yolları ömrümün
Zaman akıp gidiyor
Bende ahı var eylülün
Ellerin ellerimi tutardı
Bestesi ve yorumu zor bir şarkısın
Her sokakta bir izi var aşkımızın
Anladım ki yaşamak sevmekmiş
Sev sevebildiğin kadar kadınım
Temmuz 2004 – Metz
En güzel inançlarımı
Kuşku masalarında rest çekerek harcadım
Bunun için katıl suratlı kuşkulara çıktı
birden bire adım
Zaman kent varoşlarında
müşteri bekleyen bir orospudur
Yirmi beş yaşındayım
Henüz yolun başındayım
Rahat bırakın beni bu gece
Yeni bir aşkın virajındayım
Gözlerine her bakışta
Acılarda yana yana
Savrulduk ayrılıklara
Umuttur sevdadır yavrum
Bizi bağlayan hayata
Ekiliriz toprak toprak
Yaz yağmuru gibiyim
Usulca gelir, ansızın giderim
Aşkımız bir türküydü,
Sen söyledin, ben dinledim.
Bakınca hüzünlü bakardım
I
Bir mevsimin en güzel rengiyle tanıdım seni
Bir aşkın yaşandıkça derinleşen uçurumlarında
Yasak ama meşru duygularla sevdim seni
Bir korsan gibi sokulurken ömrüme yalnızlıklar
Korku ve acılarla yüzleşirken sensiz hayatım
Erken inerdi gözlerine akşamlar
Belli ki yarım kalmış öykülerin vardı
Ve uykularında ;
yıldızlı bir geceydi zaman
Tutunurken düşlerine ısrarla bir yalnızlık..
Konuşacak bir şeyler bulmalıyız
Paylaşmaktır hayatı önemli ve anlamlı kılan
Sustur içindeki acının sirenlerini
Çünkü, yürürse kendine doğru yürümeli insan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!