Yine ıstırap dolu her yanımda
Ve yine sen kokuyor nergisler vazomda
Dudaklarımı aşındıran bir isim
Senin ismin, uykusuz geceler boyunca hatırımda
Yine yorgunum, yine çaresiz
Çıldırasım gelir masum hayaline daldıkça
Ne sensizlik, ne sürgün, ne de hasretlik
Dokunmuyor artık içime
Alıştım
Yeter! Ne olur üzülme
Yalnız; hani gözlerin değdiydi ya
Son kez gözlerime
Bir gün sende çekip gideceksin küçük kız
Bu adam seninde ardından bakakalacak
Her zaman ki umursamaz üslubunu takınıp
Etrafa sahte gülücükler yağdıracak
Senden kalan sadece
Bir beyaz gül, iki damla yaş olsa da elinde
Vuruldum, düştüm, gözümde yaşla yatarım
Gelmeni umut ederim sabaha kadar
Elimde bir kırmızı karanfil
Vurulduğuma değil; yokluğuna ağlarım
Ufkum kara kapkara
Belli yine yağmur bastıracak
Lanet olsun; yine sen yoksun
Bir başıma ıslanacağım
Sigaram bitti; yokluğunun tufanında
Kaçıp sığındığım tek liman
Soğuktu, yorgundum
Sokaklar sensiz ve karanlıktı
Uzaktın, üşüyordum
Umuda dair umudum yoktu
Yılgındım, bezmiştim
Dağlar vardı aramızda; yollar vardı
Vur ulan yağmur
Birde sen vur
Zaten sorgusuz sualsiz asılmışım
Adam akıllı yalnızım
Adam akılı çaresiz
Birde sen vur
Biz gibilerin kaderi bu;
Yalnız doğmuşuz, yalnız yürürüz
Sağ yanımızda kurşun, sol yanımızsa yarsız
Bir bizim beklediğimiz sabah olmaz
Bir bizim düşlerimiz doğmaz doğudan
Mahzunlaşır, ağlamaklı olurum
Öyle uzağım ki buralarda
Çocuk sesine, martı kanadına, yar; dudağına
Bilinmez bir yerdeyim
Güneş bile doğmaz ufukta
Kadınım
Sevdiğin ıssız gecenin kucağında
Artık gelmesen de olur; ben yokluğuna alıştım
Zaten gün akşam oldu; uçtu gitti son kuşlar
Dindi nisanda yağan, altında ıslandığımız sağanaklar
‘Ağla kadınım...Sen ağla
Ben çok ağladım yokluğunda
Ağla...Solgun bir hayal olur belki aşkım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!