Kara Osman Nalbant Şiirleri - Şair Kara ...

Ay buluta girince, bendeki ben azıyor
Ben şiir yazmıyorum, şiir beni yazıyor

Cihanda yalnızlık beterden beter
Kül közü sevdikçe her ocak tüter
Sadık olan cana bir yudum yeter
Ademi besleyen demdir Bengisu

Vakit daralınca dost dostu bulur

Günahımı alma can kimseyi tutmaz ahım
Alemi seviyorum, bambaşka her sabahım

Bir elim belimde bir gözüm sende
Mahşerece durur bu can bu tende
Evrenin her rengi, bendedir bende
Dördüzü isterim, yaz bana yetmez

İnsanın insandan farkı yok bence

Vefakâr şu sazım kahrımı çeker
Deşerim derdimi, tel bana yeter
Alıştım acıya, vermeyin şeker
Yârin ağzındaki dil bana yeter

Nazlı yâre benzer dalında kiraz

Yâr bir kaşık tuz gibi, üç öğün aşımdadır
Taç dilberin başında yâr benim başımdadır

Selamın kurusu deliye yetmez
İnsanın kamili, keli baş etmez
Ananın duası bir ömür bitmez
Ekmeği başkadır, aşı başkadır

Kanaryam
Sen sustum diyorsun
Benim ödüm kopuyor
Sen susarsan
Bütün kuşlar susar
Sen susarsan gece ay

Çıkamam yokuşu, kesildi ferim
Alemde kalmadı gidecek yerim
Habersiz gidersen ele ne derim
Yaptığım konağı yıkıp da gitme

Sevdanın ocağı beş vakit tüter

Bir işte en kolay şey, kopanı eklemektir
Sevdada zor olan şey, cananı beklemektir