ne kadar uzaktın çocukluğundan
ve benden ne kadar uzak.
oysa ben yüreğimde
yanıp sönen kıvılcımlara aldanarak
geldim bir umutla izlerim diye seni,
baktım boştu salıncak.
bozuktu tahteravallinin dengesi,
karla kaplanmıştı kaydırak.
çocukluk bahçelerinde doğan bahar
kış olup yağıyordu alnıma.
ve ben isim bulamıyor zorlanıyordum,
yaşadığım bu duruma.
ne kadar uzaktın çocukluğundan
ve benden ne kadar uzak.
uzanıp seslenmeye kalksam ismini,
biliyorum ellerim boş kalacak.
sonbahar nasıl yaşayamazsa ilkbaharı
gene öyle olacak.
ne kadar uzaktın benden
bitmeden mevsimler, yanıma gelmeyecektin.
Kayıt Tarihi : 1.2.2007 15:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevmek ölmek için midir nedir?
Çözemedim bu gizemi bunca senedir!...
TAM PUAN ver alkışlarımla kutluyor, antolojime alıyorum. Şiir dünyasında aydınlıklarla dolu yolculuklar dilerim.
TÜM YORUMLAR (2)