Kanıyla Beslenen Kuş Şiiri - Adnan Durmaz

suretin dökülür kıyısız akşamlara
yağmur göletlerine yağan mehtap
ürperir uzaklığın
eşkıya bir ay dikilir dağbaşlarına
kekiklerin arasında çay demlerken çobanlar
çiyli kirpiklerin dökülür dizelere
benim en bildiğim patika gözlerinden başlardı
varılmadık menzillerime uzanan
kalmışım ıssızların uçurum başlarında
kanar yüreğime bozkırın şahdamarı

içimde ekin yolar
kaç bin yıl öncenin ırgatları
yar yarana kör kalırsa aşk solar
gün geceyle buluşur çatlamış aynalarda
yüzümün viranesinde saçılmış düş cesedi
kanıyla beslenen bir kuş var mı dünyada
ne söyleşir yapraklar yıkılmış meydanlarda
içimin yarılmış kıraçlarında koşar bir çocuk
ince kirli bacakları kavlamış günden
cılız ayakları kan
doğduğu günden beri diken tarlalarında
koşar ha koşar durmadan
bütün düşleri ölür dokunacağı an
ya bir kentin sevdalarına bombalar yağıyorsa
hangi ufuk işıktan kapılar açar karanlığına
gökleri gasp edilmiş aşklarda
hangi düş kuşu uçar
bağrımızda çınarlar kesilirken ha bire
nasıl boğulur bir asi su gırtlağı sıkılarak
oy elsizim - aşk elini nasıl tutam hangi parmaklarımla
yolsuzum oy- yol iz bilmez kör ıssızlarda

mil çekilmiş yürekteki aşk gözesine
nafile bir ömrü kurtaramaz reçeteler
yaşam sularda savrulan elsiz kolsuz saman çöpü
ve hayat zamanın defterinde paslı bir harf
bir damla tuzlu gözyaşı ömür
bir isli mürekkep damlası kalır sahtiyan sayfalarda

isyan yeni baştan zulum sehpalarında
sevda öyle çiçek açar mücrim yaralarında
Adnan Durmaz
(2002’de yazılmış,2013’ de toparlandı)