Kamil Aydemir Şiirleri - Şair Kamil Aydemir

F

çocukluğumda seni topal E sanmıştım
acımayla karışık sevmiştim
kaç kez de yaranı sarmıştım
seni iyileştiremeyince de ağlamıştım

en çok çocukların gözyaşlarıyla vuruldum
şu hayatın yokuşlarında yoruldum
hoyratlıklarında kanadım
yüzü hüzün bohçası sevdiğim
seninle mutluluğu yakaladım

yanakların yaşını sil istanbul
sanmaki gözlerim bir daha yağar

sevda da sevda olmuyor hani hasretin beni yakmayınca
ben de bahar olmuyor
gülüşlerin cemre cemre içime akmayınca

İKİ KERE YAŞANMAZ Kİ ÖMÜRLER


günlerin avlusunda kurumuş güller
bunun için hüzün kokar türküler
ah ahhh

karanlığı süremediler diye anlına onlar üzülsün
sen izmir gibi
memleketimin aydınlık yüzüsün
sevdamın kirlenmeyen türküsüsün
artvin gibi dimdik durursun karşısında onursuzun
gönlümde nazım hikmeti’in şiirleri gibi ölümsüz büyürsün

boşuna bahar demiyorum ben sana
bıraksanda sen kendini hep sonbaharın avucuna
sen değil misin biraz da
baharda kış kuşları gibi yaşaman suçlusu
insanı yarınsızlığa hapseder korkusu

çam sakızı çoban armağanı niyetine
asırlara yenilmeyecek sevdamdan
sevda şiirleri getirdim sana
al da dudağının kıvrımına iliştir
sevmek zor iştir
tanığı kanayan yüreğin

kursun yer umutlarım
nice sevinçlerim kalır yarım
bulmuşken düşlerimin kadınını
sevilmekten bile korkar sol yanım

bilirim en güzel desen mutlu sevdalar olur

HASRETİMİN YIRTIĞINDAN ŞİİRİME DAMLAYAN DÖRT DAMLAM
VE SUSMAYAN İKİ YARARM

kemal abiyim

biz ihmal etsek seni

değerini bilmek gerek zamanın
ömür dediğin sanki bir sıgara
günlerin dudağında yanan
kanamadığın günleri mutluluk sanan
kendi yağışında ıslanan sevdiğim
boşuna değil korkun